کار در دیر به غیر از جستن آن ماه نیست

کش ز اهل خانقه جستم یکی آگاه نیست

یک قدح خوردم که شد دود از دماغم سوی چرخ

چرخ گو خون خور ازین معنی که دود آه نیست

هر سفال کهنه در دیر مغان شد جام جم

زانکه آنجا هیچ فرقی در گدا و شاه نیست

دوخت از گل میخ انجم پای گردون شام هجر

کش تحرک سوی صبح وصل آن دلخواه نیست

دل نه بندی جز به هست مطلق ار عقلیت هست

زانکه هستی‌های موهومت شده ناگاه نیست

گر لب و زلفت بود زنار می ای مغبچه

سجده پیش ابرویت هیچم کنون اکراه نیست

زاهد اندر سجده دور از حق فتاده رند را

دست بردن سوی ساغر جز به بسم الله نیست

فانیا در کشتزار عشق بر خوردن ز وصل

جز به رخسار چو کاه و ناله‌ای جانکاه نیست