سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۹۹
چون تنگ نباشد دل مسکین حمامیکهش یار هم آواز بگیرند به دامی
دیشب همه شب دست در آغوش سلامتو امروز همه روز تمنای سلامی
آن بوی گل و سنبل و نالیدن بلبلخوش بود دریغا که نکردند دوامی
از من مطلب صبر جدایی که ندارمسنگیست فراق و دل محنت زده جامی
در هیچ مقامی دل مسکین نشکیبدخو کرده صحبت که […]

اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۲۴
ای داده بر وی تو قمر داو تمامیپیش تو کمر بسته اسیران به غلامی
از شرم بنا گوش تو در گوشه نشیندگر ماه ببیند که تو در گوشهٔ بامی
هر لحظه بدان زلف چو دامم بفریبیای من به کمند تو، چه محتاج به دامی؟
گر عام شود قصهٔ ما در همه عالمچون خاص تو باشیم چه اندیشه ز […]

جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۱۳
ای عمر گرانمایه و ای جان گرامی
جانم به فدایت ز کجایی و چه نامی
کردیم دل و دیده مقام تو ولی نیست
معلوم که با خسته دلان در چه مقامی
دمساز سگان در خود صد رهم افزون
دیدی و نگفتی که ازین خیل کدامی
بر روی زمین حیف بود آن کف پا حیف
بر دیده من نه قدم آن دم که […]

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۵۷
گر نیست در این میکدهها دور تمامی
قانع چو هلالیم به نصف خط جامی
در ملک قناعت به مه و مهر مپرداز
گر نان شبی هست و چراغ سر شامی
این باغ چه دارد ز سر و برگ تعین
تخم، آرزوی پوچ و، ثمر، فطرت خامی
بنیاد غرور همه بر دعوی پوچ است
در عرصهٔ ما تیغکشیدهست نیامی
شاهان بهنگین غره، گدایان به […]
