با غیر همیشه یار یار است

این نقره ی خام شاخ دار است

این دختر رز که گل نگار است

در حکم زنان حیض دار است

آسوده دلی که بی قرار است

آن دیده خنک که شعله بار است

چون آینه عیب جو در این بزم

تا عیب نماست عیب دار است

کینم بدل تو بی مروت

[...]

گل بی تو مرا به دیده خار است

هر سبزه چو تیغ آب دار است

از نقش قدم بسی فزونتر

در راه تو چشم انتظار است

چون لاله ز داغ دوری تو

[...]

ایّام غمم، مرا بهار است

مژگان رگ ابر آبدار است

طرح عیشی چرا نریزم؟

دامان دلم پر از غبار است

ساقی، گل و جوش نوبهار است

چون چرخ، زمین شفق نگار است

کلکی که به دستم استوار است

در دست علی چو ذوالفقار است

طنبور تنت گسسته تار است

مضراب، به دست رعشه دار است

تا بیخ درخت، استوار است!

شاخش همه ساله زیر بار است

هر نیک و بدی که در شمار است

چون در نگری صلاح کار است

هر غیر که بنگری زیار است

این نقش و نگار از نگار است

سر پنجه آن نگار ساده

از خون جهانیان نگار است

هرگز خطر گهر ندارد

[...]

نی رحم ترا باین فکار است

نی بی تو مرا دمی قرار است

کی یاد کنی ز بلبل خویش

ای گُل که ترا چو من هزار است

پیشت دُر اشک مردم چشم

[...]

زیبی که بشکل هرنگار است

در هیبت خوبت استوار است

امنیت حسن آفتابی است

کش دایرهٔ رخت مدار است

مو چون شب وروچوروز ابروت

[...]

هر ذره که هست اگر غبار است

در پردهٔ مملکت به کار است

آهسته که غیر در کنار است

خاموش که خصم پرده دار است

آشفته چو طره نگار است

مخمور چوچشم مست یار است

برخیز که فصل نوبهار است

هنگام شکستن و فرار است

این کهنه به‌دوش دهر بار است

درمان و علاجش آشکار است

نو کردن کهنه زین قرار است

غافل منشین که بخت یار است

هشیار نشین که وقت کار است

غافل منشین که بخت یار است

هشیار نشین که وقت کار است

غافل منشین که بخت یار است

[...]

هر مست که بود، هشیار است

این عادت دور روزگار است

مستی شد و نوبت خمار است

کوشنده همیشه رستگار است

آسایش کارگر ز کار است

[...]