ترا دیده‌ست و عاشق گشته بر تو

امید مهربانی بسته در تو

که من داشن ندانم در خور تو

و گر جان بر فشانم بر سر تو

هزاران آفرین بر مادر تو

کزو زاد این بهشتی پیکر تو

بگو آمد نیازی خواهر تو

گرامی دوستگان و دلبر تو

اگر چه هست ویسه خواهر تو

زن من چون نشیند در بر تو

ایا کشیخان بد اصل ای سه بوسش

علی نامی دریغ این نام بر تو

ز هر خلقی که ایزد آفریدست

بتر سگ دم و از سگ دم بتر تو

ترا ز جملهٔ اهل نشابور

[...]

ندارد مجلس ما بی‌تو نوری

اگرچه نیست مجلس درخور تو

چه فرمایی چه گویی مصلحت چیست

تو آیی نزد ما یا ما بر تو

چو جبریل آمد ای جان چاکر تو

شرف دارد ز نور گوهر تو

زنش گفت ای ز دین پیچیده سر تو

نمی‌ترسی ز خشم دادگر تو

اگر از خویش می‌جوئی خبر تو

بمیر از خود مکن در خود نظر تو

نهد تاجی ز عزّت بر سر تو

فرستد مصریان را بر در تو

چو نان و آب جُستم از در تو

شدم بی این و بی آن از بر تو

فرشته گر ببیند جوهر تو

دگر ره سجده آرد بر در تو

بسوزم عود و عنبر بر سر تو

کنم همواره بر تو چادر تو

مگر او را نظر افتاد بر تو

چگویم نیز میدانی دگر تو

خدایم رحمتی بنهاد در تو

نکو کردی که رحمت باد بر تو

چو آبی سرنهم در خنجر تو

بآتش گر شوم دور از بر تو

نیی پسته ولی هستی شکر تو

چرا زین تنگدل کردی گذر تو

به حق پادشاهی تو بر تو

چه‌گویم نیز می‌دانی دگر تو

چو از دل‌گرمی‌ام داری خبر تو

مسوز از تاب هجرم بیشتر تو