رسول آمد رسالتها رسانید

جهانی را ز خشم او رهانید

مرا شش ماه در گیتی دوانید

چه مایه رنج زی جانم رسانید

نشسته راست پیش من چنانید

که پندارید تنها هردوانید

اگر چونانکه حال من ندانید

به خون بر رخ نوشته‌ستم بخوانید

اشارت کرد کآن مغ را بخوانید

وزین در قصه‌ای با او برانید

خداوند از بسی رنجم رهانید

بفضل خود بدین کُنجم رسانید

بسی در تگ زهر سویش دوانید

بسی سختی بروی او رسانید

چنین عمری شما گر می‌توانید

نکو دارید وقدر آن بدانید

سپه را گفت هارون هین برانید

که او ما را بکُشت و می ندانید

منادی گر زهر سو برنشانید

که می‌گویند واسپش می‌دوانید

زُبَیده گفت هان او را بدانید

بسی سیلی بروی او برانید

مرا زین درد کی خواهی رهانید

بکام خویش کی خواهی رسانید

شما را بس شما اینجا نمانید

دوید اینجا و سرّ حق بدانید

ز عدلم ظلم نبود گر بدانید

که میدانم که جمله ناتوانید

کسی کاسایشی اینجا رسانید

تن خود از عذاب ما رهانید

شما را آنقدر بس تا بدانید

همه در ذات من حیران بمانید

منم بی شبهه بی مثلم رسانید

که بود من ابی من خود بدانید

جدا خواهید شد تا خوش بدانید

کنون زین منزل ناخوش برانید

یکی بینید و جز یکی ندانید

وگرنه عاقبت حیران بمانید

نه هم جنسم بدید و سرکشانید

بهر جائیم سرگردان دوانید