همان نامور شیر مردان هزار

که بودند با او درآن کارزار

همی راند چون باد لشکر به راه

نه آگه زکار کمین گاه شاه

وزین سو همایون ابا سرکشان

[...]

چو تاریکی شب پدیدار شد

سپه را ز سر رزم و پیکار شد

فرو هشت در کوه چون پر زاغ

برافروخت کیوان ز کوکب چراغ

فرامرز آسوده با لشکرش

[...]

در آن شب به تقدیر پروردگار

به خواب اندرون زال به روزگار

چنین دید در خواب روشن روان

که بر جانب کشور هندوان

ابر برزکوهی بدی رزمساز

[...]

زمشرق چو خورشید بفراخت سر

بگسترد زرآب بر کوه و در

ز عکسش جهان کان یاقوت گشت

شب قیرگون روز را توت گشت

بیامد سپهدار هندوستان

[...]

فرامرز شیرافکن پهلوان

همی تاخت هر سو چو شیر ژیان

ز گرزش سران اوفتاده چو گو

زتیغش روان گشته خون آب جو

درفش شه هندوان را بدید

[...]

سپهبد چو از کوه لشکر کشید

شب تیره ابر سیه بر درید

چو زرین درفشی برآورد زاغ

سرش برتر آمد ز افراز باغ

بر شاه ایران زمین کرد روی

[...]

سپیده چو از باختر زد درفش

چو کافور شد روی چرخ بنفش

زمین تازه شد کوه چون سندروس

ز درگاه برخاست آواز کوس

فرامرز با رستم پهلوان

[...]

بفرمود شیر ژیان تا دبیر

بیاورد بر خامه مشک و عبیر

نویسد یکی نامه پاکیزه وار

به نزدیک آن مرد ناهوشیار

چو مشکین زبان مرغ شیرین سخن

[...]

چو خورشید بر چرخ گشت آشکار

جهان کرد روشن به رنگ بهار

فرامرز یل ساز رفتن گرفت

به دل اندر اندیشه کردن گرفت

که بر ما گر ایشان کمین آورند

[...]

چو خورشید با تیغ و زرین سپر

نشست از بر تخت و دیهیم زر

سراسر درخشنده شد زو زمین

دو لشکر نشستند بر پشت زین

مهارک سپه را به هامون کشید

[...]

مهارک چو تیره شب اندر رسید

ز گردان هندی سواری ندید

جهان پیش چشم اندرش تیره گشت

ز کار زمانه سرش خیره گشت

بدان تیره شب در گریزان برفت

[...]

سپه را برانگیخت شیروی گرد

بر ایشان هم از گرد ره حمله برد

بزد بر سپاه مهارک سپاه

یکی رود خون خاست زآوردگاه

سپه را به یک حمله از جا بکند

[...]

در آن روز شیرو چو شیر ژیان

به رزم اندرون بود با هندوان

سپاه مهارک چو مور و ملخ

کشیده در آن دشت کشمیر نخ

بسی کشته گشته ز ایرانیان

[...]

مهارک چو دید آن سپاه نبرد

گریزا شد آهنگ دروازه کرد

همی خواست کان شهر سازد حصار

مگر رسته گردد از آن گیر و دار

ز کارش کسی با فرامرز گفت

[...]

به نامه درون سر به سر یاد کرد

ز رزم و ز پرخاش روز نبرد

نخستین که بر نامه بنهاد دست

ز عنبر سر خامه را کرد مست

ستایش نمودش ز یزدان پاک

[...]

یکی پاسخ نامه فرمود شاه

نخستین که بنوشت بر نیکخواه

به نام خداوند فیروزگر

خداوند نیروی و فر و هنر

خداوند کیوان و بهرام و هور

[...]

چنین گفت گوینده کاردان

هشیوار و بیدار و بسیار دان

که بگذشت بر من دگر روزگار

ز گیتی بسی برگرفتم شمار

ز تاریخ شاهان بدم آرزوی

[...]

از آن پس جزیری به پیش آمدش

که فرسنگ از صد به پیش آمدش

فراسنگ میخواندندش به نام

درو خسروی بود با رای وکام

ابا پیل و با کوس و گنج و سپاه

[...]

به آب اندر افکند کشتی برفت

به سوی کهیلا بسیچید تفت

کهیلا جزیری به سان بهشت

تو گفتی که رضوان در او لاله کشت

زبس دلگشای و ز بس خرمی

[...]

چنان بود آیین آن شهریار

که نوروز و در موسوم نوبهار

پر از سبزه و لاله گشتی جهان

زباد بهاری شدی نوجوان

بزرگان لشکر چه مرد و چه زن

[...]