گرانمایه بیژن چو در باز کرد

به نام خدا رفتن آغاز کرد

کیانوش باهوش ره ساز کرد

در دانش و زیرکی باز کرد

خردمند دایه چو آغاز کرد

به خوبی سخن گفت چون ساز کرد

گره شست آویخت زه باز کرد

خدنگ از بر چرخ پرواز کرد

از او نیز بگذشت و پرواز کرد

تن مرغ بی توش و بد ساز کرد

سخن در سرنامه آغاز کرد

ز گنج معانی درش باز کرد

همی با فلک ناله آغاز کرد

کمربند شاهیش را باز کرد

بدان روز هم مجلسی ساز کرد

در گنج و بخشش بدو باز کرد

به گردون گردان چو پرواز کرد

ستاره همی با زمین راز کرد

وز آن پس در گنجها باز کرد

ز هرگونه ای هدیه ای ساز کرد

چنان گوی بر چرخ پرواز کرد

که با ماه گفتی همی راز کرد

سخن کامداد از سرآغاز کرد

در دانش از هر دری باز کرد

در گنجهای پدر باز کرد

سپاهی دگر را ز نو ساز کرد

سپیده دمان رزم را ساز کرد

تبیره خروشیدن آغاز کرد

سواری سوی کوش آواز کرد

که گردون در کام تو باز کرد

درِ گنجهای پدر باز کرد

چهل روز لشکر ورا ساز کرد

پشیمان شد و گریه آغاز کرد

درِ درد بر خویشتن باز کرد

ز شادی دل کوش پرواز کرد

برایشان درِ آفرین باز کرد

درفش دلیران چو پرواز کرد

سپهدار قارن سپه ساز کرد

سپیده چو بر چرخ پرواز کرد

درِ روشنی بر جهان باز کرد