باز دوش آن صنم باده‌فروش

شهری از ولوله آورد به جوش

صبحدم بود که می‌شد به وثاق

چون پرندوش نه بیهش نه به هوش

دست برکرده به شوخی از جیب

[...]

ای لب چون شکرت چشمه نوش

ای رخ چون قمرت غارت هوش

ورق گل بدریده ست صبا

تا بدید آن خط چون مرزنگوش

هر دم از روی خوی آلوده تو

[...]

شاد باش، ای شب فرخنده دوش

که فلان بود مرا در آغوش

نه همی سیر شد از رویش چشم

نه همی پر شدی از قولش گوش

ماجرای دل خون گشته من

[...]

خانهٔ نحل ز تو چشمه‌ٔ نوش

دانهٔ نخل ز تو شهد‌فروش

طوق گردن کن و آویزه گوش

به دو صد عقد در آن را مفروش

چرخ کحلی سلب ازرق پوش

همچو ابنای زمان زرق فروش

گردی انداخته سجاده به دوش

گرد بازار چو سجاده فروش

می کشی خرقه پشمینه به دوش

می نهی گوشه فش در بن گوش

چند روزی به صبوری می کوش

باده تلخ صبوری می نوش

مکن از تلخی آن زهر خروش

کآخر کار شود چشمه نوش

راست چون چنگی بی زخمه خموش

چون رسد زخمه درآیی به خروش

یا مکن بیهده از عشق خروش

یا نظر زانچه نه معشوق بپوش

عشق شاه آمد و غیرت چاووش

به که چاووش به صد بانگ و خروش

ور جهان شعله زند آتش وش

وقت تو گردد ازان آتش خوش

آمد آن شکرگزاریش به گوش

گفت کای پیر خرف گشته خموش

گفت حاشا که ز پس مانده دوش

دیگ جود آیدم امروز به جوش

خاست بدره به کف و نیزه به دوش

وز پی قوم برآورد خروش

حرص در جان تو موش است بکوش

تا به زخمش نرسد آفت موش

لبت از نکته شیرین خاموش

چهره ات از ترشی سرکه فروش

عود خاموش ز یک مالش گوش

کودک آساست برآورده خروش