بخش ۶۱ - عقد هژدهم در رضا که گره کراهت از دل گشادن است و تلخی ها را چاشنی شیرین دادن
ای درین مرحله تنگ بساط
مانده در ربقه اندوه و نشاط
گاه از دور فلک خشنودی
گاهی آزرده و خشم آلودی
باش همچون گل خندان خرم
چند چون غنچه کشی رو در هم
نستی بحر، فغان چندین چیست
رویت از باد هوا پر چین چیست
نیستی کوه چرا عربده ساز
هر چه گویند تو را گویی باز
راست چون چنگی بی زخمه خموش
چون رسد زخمه درآیی به خروش
زخمه بر چنگ برای طرب است
تو به آن غمزده ای این عجب است
کشته خنجر مرتاضی باش
هر ریاضت که رسد راضی باش
غایت کار کزان سوره بیست
جز «رضینا بقضاء الله » نیست
رافع رنج مقامات رضاست
فاتح گنج کرامات رضاست
بی رضا روضه رضوان مطلب
فیض سرچشمه حیوان مطلب
تلخ را بر دل خود شیرین کن
خوردن آن به خوشی آیین کن
نوک پیکان قضا بر جان خور
در جبین چین مفکن همچو سپر
بر سرت اره پر دندانه
گر رسد فرق مکن از شانه
بلکه آن پیش دل کارآگاه
نیست جز کنگره افسر جاه
ور کند رنگ قفایت نیلی
دست بیداد جهان از سیلی
دارش از دولت اقبال نوید
گل نیلوفر بستان امید
ور نهد از شرر مشعل مهر
آتشین داغ به جان تو سپهر
دانش از پرورش لطف ازل
تازه تر لاله صحرای امل
مشنو از شاخ به جز بوی بهی
گرچه آبی بود از میوه دهی
تلخی میوه مبین و آسیبش
خور ازین باغ چون شیرین سیبش
گره از دل بگشا همچون نی
به گره بند نشستن تا کی
بکش از بند گشایی المی
تا برآید به خوشی از تو دمی
بند بر بند بود کار جهان
زین هوس ها که بود در تو نهان
از هوس ها چو ببری پیوند
ننهی از بوالهوسی بر خود بند
بند ایام گشاد تو شود
سیر گردون به مراد تو شود
هر که دارد ز مرادات فراغ
نامرادی ننهد بر وی داغ
نبودش خواست درین تنگ قفس
غیر چیزی که خدا خواهد و بس
هر چه آید به وی از بند و گشاد
باشد اندر همه در عین مراد
دل وی از همه خرم گردد
رنج و غم گرد دلش کم گردد
با همه بندگی آزاد زید
با صد اندوه و الم شاد زید
هرگزش هیچ گزندی نرسد
رنجش از رنج پسندی نرسد
هیچ شغلی نشود پرده هش
هیچ تلخش نکند روی ترش
در جراحت همه راحت بیند
بخل را عین سماحت بیند
هر چش از رنج و بلا پیش آید
یک به یک را به رضا پیش آید
تو هم ای غافل ازین قافله باش
پای دل بسته بدین سلسله باش
مجرمی جایزه عفو طلب
تا زنی دست به دامان طرب
رشته عفو چو یابی ز عفو
چاک دین را کن ازین رشته رفو
گرچه این جایزه خوش جایزه ایست
جایزت نیست برین جایزه ایست
پای بیرون کش ازین تنگ فضا
بارگی ران سوی اقلیم رضا
کلک عفوی که نه رضوان نمط است
خط آن حجت بعد و سخط است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات متضاد انسان، همچون شادی و اندوه، می‌پردازد و به اهمیت رضا و پذیرفتن سرنوشت اشاره می‌کند. شاعر می‌گوید که باید مانند گل خندان، حتی در سختی‌ها و دردها شاد و راضی باشیم. او توصیه می‌کند که در برابر ناملایمات زندگی، صبوری و خوش‌نودی را برگزینیم و از بندهای دل و افکار منفی رها شویم. رضایت از قضا و قدر الهی، کلید آرامش و خوشبختی است. در انتها، بر اهمیت عفو و دوری از ناامیدی تأکید می‌شود و اینکه زندگی را با نگاهی مثبت و شادمانه دنبال کنیم.
هوش مصنوعی: در این مرحله دشوار، زندگی همچنان در حال چیدن و ترکیب غم و شادی است.
هوش مصنوعی: گاهی اوقات از دور به نظر می‌رسد که زندگی رضایت‌بخش است، و گاهی اوقات منبع غم و خشم می‌شود.
هوش مصنوعی: مثل گل شکوفا و شاداب باش، و زمانی که غم و ناراحتی به سراغت آمد، خودت را در خودت بپیچان.
هوش مصنوعی: تو در عمق دریا وجود نداری، پس این نالیدن و غمگینی تو به خاطر چیست؟ چرا چهره‌ات از نسیم هوا چنان پریشان است؟
هوش مصنوعی: چرا فریاد می‌کنی وقتی که وجود نداری؟ هر چیزی که درباره‌ات بگویند، تو همان را تکرار می‌کنی.
هوش مصنوعی: زمانی که کسی در آرامش و سکوت است، مانند چنگی بدون ضربه، بسیار صادق و راستگو است. اما به محض اینکه به او ضربه‌ای وارد شود و یا مشکلی پیش بیاید، او به واکنش و خروش در می‌آید.
هوش مصنوعی: نواختن ساز برای شادی و لذت است، اما تو در حالی که غمگینی به آن گوش می‌سپاری، عجیب به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: به خاطر سختی‌ها و چالش‌هایی که در زندگی پیش می‌آید، باید با آنها کنار بیاییم و راضی باشیم. هرگز ناامید نشو و از مشکلات نهراس، زیرا همین تجربیات تو را قوی‌تر می‌کند.
هوش مصنوعی: هدف نهایی از این ماجرا فقط رضایت به اراده و قضا و قدر خداوند است.
هوش مصنوعی: رفع‌کننده‌ی دردها و مشکلات، مقام رضایت است و گنجینه‌ی معجزات و برکت‌ها، از آنِ رضایت است.
هوش مصنوعی: بدون اجازه، نمی‌توان به بهشت و نعمت‌های آن دست یافت، و برای بهره‌مندی از زندگی و روزی‌های خوب، باید خواست و اراده‌ای باشد.
هوش مصنوعی: مشکلات و تلخی‌های زندگی را با نگاه مثبت و خوشایند در نظر بگیر و سعی کن از آنها لذت ببری.
هوش مصنوعی: نوک پیکان سرنوشت بر جان تو فرود آمده، مانند اینکه بر پیشانی‌ات سختی و درد وجود دارد، مانند یک سپر.
هوش مصنوعی: اگر بر سرت مانند اره دندانه‌دار بیفتد، تفاوتی با شانه نکن.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که دل برای کشف و درک حقیقت، نباید به ظواهر فریبنده اکتفا کند، بلکه باید به عمق مسئله و ریشه‌های آن توجه کند. فقط ظاهر و جاذبه‌های سطحی نمی‌تواند راهگشا باشد.
هوش مصنوعی: اگر رنگ قفا (پشت) تو به نیلین (آبی)، بر اثر دست ناعدلتی و دردسری که در جهان به وجود آمده، تغییر کند.
هوش مصنوعی: خداوند به او نعمت و خوشبختی بخشیده و او با این نعمت ها، به مانند گل نیلوفر که در باغ امید می‌روید، شادی و زیبایی به زندگی می‌بخشد.
هوش مصنوعی: اگر آتش عشق به جان تو بیفتد، آسمان نیز از داغ آن متاثر خواهد شد.
هوش مصنوعی: علم و دانش به مانند گل لاله‌ای است که در دشت آرزوها شکوفا می‌شود و زیبایی‌اش از نعمت‌های بی‌پایان خداوند سرچشمه می‌گیرد.
هوش مصنوعی: به جز عطر خوش، از شاخ درخت چیزی نشنو، هرچند که ممکن است میوه‌اش آبی باشد.
هوش مصنوعی: از این باغ به خاطر تلخی میوه‌اش آسیب نخور، چرا که شیرینی سیبش ارزش چشیدن را دارد.
هوش مصنوعی: دل خود را باز کن و از غم و نگرانی رها شو، مانند نی که دیگر در بند نمی‌ماند. چه مدت می‌خواهی در این وضعیت بمانی؟
هوش مصنوعی: از زنجیر رهایی به خود فشار نیاور، تا نفس خوشی از تو بیرون آید.
هوش مصنوعی: زندگی دنیا به خواسته‌ها و آرزوهایی که در دل انسان‌ها نهفته است، وابسته است. هر خواسته‌ای می‌تواند بر ساختار زندگی و روابط انسان‌ها تأثیر بگذارد.
هوش مصنوعی: اگر از خواسته‌ها و هوس‌های خود فاصله بگیری، دیگر به رفتارهای پر از هوس و بی‌هدف خود وابسته نخواهی شد.
هوش مصنوعی: زمانه بر وفق مراد تو می‌چرخد و بندهای زندگی که ممکن است تو را محدود کند، گشوده می‌شود.
هوش مصنوعی: هر کسی که به خواسته‌هایش در زندگی رسیده باشد، نباید بر کسی که به آرزوهایش نرسیده، داغی از ناامیدی بگذارد.
هوش مصنوعی: او در این تنگ و محبوس بودن، تنها چیزی که می‌خواهد، چیز دیگری نیست جز آنچه خدا بخواهد و بس.
هوش مصنوعی: هر چیزی که به او می‌رسد، چه آزادانه و چه محدود، در نهایت مطابق خواسته‌اش است.
هوش مصنوعی: دل او از شادی و خوشحالی پر می‌شود و رنج و غم، کم‌کم از دلش دور می‌شود.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه در بندگی و خضوع به سر می‌بری، در درون خود حس آزادی را احساس کن و با وجود تمام غم‌ها و دردها، به نوعی شادی و سرور دست یاب.
هوش مصنوعی: هرگز هیچ آسیبی به کسی نمی‌رسد که از رنج و مشکلات لذت می‌برد.
هوش مصنوعی: هیچ کاری نمی‌تواند چهره‌ی فرد را دگرگون کند و او را از حالت خوشایند خارج کند.
هوش مصنوعی: در درد و رنج دیگران، افراد خود را راحت می‌بینند و در میان فقر و حقارت، شادی و بخشندگی را حس می‌کنند.
هوش مصنوعی: هر مشکلی که در زندگی پیش می‌آید، به تدریج قابل تحمل می‌شود و انسان می‌تواند با آن کنار بیاید.
هوش مصنوعی: ای کسی که از این جمع غافلی، تو هم به این گروه ملحق شو و دل خودت را به این رشته وصل کن.
هوش مصنوعی: گناهکاری از زندگی سخت و عذاب‌آور خودمی‌خواهد رهایی یابد و به خاطر خوشی و لذت به دنبال راهی است.
هوش مصنوعی: اگر به عفو و گذشت دست پیدا کنی، می‌توانی زخم‌ها و آسیب‌های دین را با این رشته از عفو درمان کنی.
هوش مصنوعی: هرچند این جایزه بسیار خوب و ارزشمند است، اما تو مستحق آن نیستی؛ زیرا این جایزه به کسانی تعلق دارد که شایسته‌اش هستند.
هوش مصنوعی: پاهایت را از این فضای تنگ بیرون بکش و به سمت سرزمین رضایت حرکت کن.
هوش مصنوعی: قلم بخشش، نه بهشت مسکن است، بلکه نشانه‌ای است از دلیل و دلیل عدم رضایت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.