ای بزرگی که سوی درگه تو

ره بزرگان به دیدگان سپرند

فخر جویند و بنده تو شوند

جان فروشند و مدحت تو خرند

مرکبان تو میزبانانند

[...]

خادمان را ز بهر آن بخرند

تا به رخسارشان فرو نگرند

«لا الی هولاء» نه مرد و نه زن

بین ذالک نه ماده و نه نرند

جای ایشان شدست هند و عجم

[...]

آنچه بینی که مشتری نظرند

گه زکیوان نحس‌، نحس‌ترند

تا در این عالم فسرده درند

لگد اشتران چو گرده خورند

صالح و لوط و هود منتظرند

حال پرسان ز یوشع و خضرند

حق پژوهان که راه دل سپرند

عقل را لاشهٔ دبر شمرند

دوستداران درگهش سمرند

لقمه خواران خلد او دگرند

چو گل و نرگس ارچه برگذرند

بی‌عجب خند و بیهُده نگرند

اختران عُمر آدمی شکرند

همه جز عمر آدمی نخورند

دوستان همچو آب ره سپرند

کآبها پایهای یکدگرند

چون بیابند استخوان بخورند

ورنه صابر بوند و درگذرند

همه خلق آنچه ماده وانچه نرند

از درون خازنان یکدگرند

لشکری و رعیتی که سرند

نفع را تیغ و دفع را سپرند

همه از راه صدق بیخبرند

آدمی صورتند لیک خرند

ای که هر دم ز تبت خلقت

صد شتر بار مشک در سفرند

گردن اشتران دهی پر زر

به کسانی که سرور هنرند

تا تو اشتر سواری اندر فید

[...]

دوستانش نگر که نوحه‌گرند

دوستانش چه که دشمنان بترند

خوان نهند آنگهی که خون بخورند

نان دهند آنگهی که جان ببرند

و‌آن‌کسان کز وجود بی‌خبر‌ند

زین در آیند و ز‌ان دگر گذرند

ترکی‌ام را در این حبش نخرند

لاجرم دو‌غ‌با‌ی خوش نخورند

نر و ماده دو غول چاره‌گر‌ند

که‌آدمی را ز راه خود ببرند