محفل عام محشری دگر است

روز محشر که‌را ز خود خبر است؟

گر کسی را عجب نماید راست

بس عجب نیست ترک راست کراست؟

شاخ گل از نسیم جلوه گر است

وقت گلبانگ بلبل سحر است

خار پهلوی گل نشاند، زآنک

خون بسته ز بهر نیشتر است

باغ در رقص و جنبش است، زآنک

[...]

دامن گل ز ابر پر گهر است

باغ را زیب و زینت دگر است

غنچه بر باد داد دل، چو گشاد

چشم بر گل که مو به روی فر است

به یکی جام کش رسید از دور

[...]

شب گذشته ست و اول سحر است

بانگ بلبل به می نویدگر است

وقت او خوش که در چنین وقتی

باده بر دست و نازنین به بر است

کشتی باده نه به کف، باری

[...]

رخ تو نور دیده قمر است

لب تو سرخ رویی شکر است

با تو، ای یکسر آمده به دلم

که کند شرکتی، گدا و سر است

کار دیگر مکن، مکن شوخی

[...]

ماند حیران که این چه جانور است

وندرین دشتش از کجا گذر است

کانچه نعمان کاردان آراست

زاد می زادگان نیاید راست

با شما عیش موجب هنر است

هر چه پیش است سود بیشتر است

با چنین داغ بندگی، که مراست

به سر خود چه گردم از چپ و راست؟

قرب سلطان مبارک آنکس راست

که کند کار مستمندی راست

این دل و جان آهنین که تراست

نتوان کرد جز به آتش راست

طلبت چون درست باشد و راست

خود در اول قدم مراد تراست

همه عالم فروغ نور خور است

چه مجال چراغ مختصر است

از پس و پیش بگسل و چپ و راست

تا شود آن کژی وی همه راست

چونکه حق کرد اصل آنچه شر است

بد خود این است و بل ز بد بتر است

در خبر بهر آنکه با خبر است

حجت این ز پیش بیشتر است

آن رخ از مه خجسته فال تراست

لب ز کوثر بی زلال تر است

زان سر زلف چون پر طاوس

مرغ جانم شکسته بال نر است

ازو کی رسد به دانه خال

[...]

لطف شاعر اگر چه مختصر است

جامع صد هزار شین و شر است

تام آن کس بود که با خبر است

ناقص آن کز خبر نه بهره ور است