جنس آن دان که عین آن باشد

کی شکر جنس ناردان باشد

مرد بی عشق مرده جان باشد

مانده در گور تن از آن باشد

سرّ مخلوق چون نهان باشد

سرّ خالق بدان چسان باشد؟

دان که شاگرد مقبل آن باشد

که چو اوستاد پیشه دان باشد

لیک آن کو بر آسمان باشد

ماه در پیش او عیان باشد

در تن زنده نی که جان باشد

سر و پا ها ز جان روان باشد

آنکه فانی است چون چنان باشد

آنکه باقی است بین چسان باشد

یک زیان دفع صد زیان باشد

سبب صحت و امان باشد

سیر آن راه بی نشان باشد

برتر از عقل و جسم و جان باشد

راه منزل چو بیکران باشد

رفتنش نیز همچنان باشد

زنده عشق عین جان باشد

سخنش بی زبان روان باشد

تیغ کز دستِ دوستان باشد

زخمش آسایشِ روان باشد

یک اشارت ازو به گوشۀ چشم

خون بهایِ هزار جان باشد

چشمِ او آن کند به یک غمزه

[...]

چونکه ذات تو بیکران باشد

کس چه گوید ترا که آن باشد؟

علم دل را به جای جان باشد

سر بی‌علم بدگمان باشد

خطبه اینست و سکه آن باشد

که دو گیتی در آن میان باشد

چو ز دانش خلاصه آن باشد

که پس از مرگ پیش جان باشد

زن که او شاهد و جوان باشد

نازک و نغز و دلستان باشد

قوت دل ز عقل و جان باشد

قوت تن ز آب و نان باشد

مگر آندم که روز آن باشد

اوحدی نیز در میان باشد

مرگ نیکان حیات جان باشد

مرگ بر بدکنش زیان باشد