تنگ از بسکه شد زمانه ما

مردمی خاست از میانه ما

چون نشینم بزیر چرخ که هست

حلقه مار آشیانه ما

راحت از ما ز بس گریزان است

[...]

رفت عهد شباب و، دندان ریخت

رگ ابری گذشت و، باران ریخت

شد جوانی، نماند در سر شور

رعشه پیری این نمکدان ریخت

تنگدل چند از غم رفتن؟

[...]

زان لبم، چاره یک شکر خند است

درد دل را، علاج گلقند است

خال نیلی، برآن لب شیرین

تخم ریحان و، شربت قند است

برد دیوانه خوشدلی ز میان

[...]

نه همین صبح از غمم پیر است

بهر من شام نیز دلگیر است

ناله من، ز ناتوانی ها

بی صداتر از آب تصویر است

مرو از ره به مهربانی خصم

[...]

در دلت آن نه رشته امل است

چشم دید ترا رگ سبل است

خواجه را گو: برو بروها رفت

بعد از این آمد آمد اجل است!

حادثات جهان چو سیلاب است

[...]

قالیت، گرنه کار کرمان است

زینت خانه سفره نان است

آب و جاروب خانه عاشق

مژه تر، سرشک ریزان است

نیست باغی بدلگشایی خلق

[...]

عشق او جان خسته میخواهد

از دو عالم گسسته میخواهد

هست چندانکه حسن غازه طلب

عشق رنگ شکسته میخواهد

هوسش زان دو لب شکر خندیست

[...]

دل که باشد نشیمن غم یار

غم دنیا در آن نیابد بار

سرکه از عشق سربلندی یافت

نرود زیر بار منت دستار

درد، کهسار کشور عشق است

[...]

موج دریای محنتی است نفس

رگ ابر کدورتیست نفس

هر دم از زندگی که میگذرد

در پیش آه حسرتیست نفس

اهل دل را ز بی بقائی عمر

[...]

تا به کی باشدت برای معاش

با قضا جنگ و، با قدر پرخاش!

خط بطلان مکش بحرف رضا

چین بر ابرو برای رزق مباش

سر نپیچد ز حرف خامه رقم

[...]

نشود عاشق از فغان خاموش

کار دریا بود همیشه خروش

سخن از عشق، پخته میگردد

آب دایم خورد ز آتش جوش

کی شوی بزم شاه را قابل؟

[...]

غم بود غم، شراب درویشان

دل بود دل، کباب درویشان

هست رخسار حسن سیرت را

زلف، از پیچ و تاب درویشان

شب شود طالع از سیه روزی

[...]

دوست داند زبان خاموشی

ناله! جان تو، جان خاموشی!

کام گوشی نکرده هرگز تلخ

یار شیرین‌زبان خاموشی

بد نیندیشد از برای کسی

[...]