|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر شدت درد و حزن در زندگی انسان است. شاعر از دریای محنت و غم‌های روحی که در هر لحظه از زندگی او را احاطه کرده است صحبت می‌کند. حسرت و ندامت از گذر عمر و بی‌ثباتی زندگی در دل او موج می‌زند. نگاه او سرشار از عبرت و تامل است و نیز شکایت‌های درونی‌اش را به واعظ منتقل می‌کند، که نشان‌دهنده‌ی عمق احساساتش در مواجهه با محدودیت‌های زندگی است.
هوش مصنوعی: موج دریا نماد مشکلات و سختی‌هاست و نفس، مانند رگ‌های ابر، حس سنگینی و ناراحتی را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: هر لحظه‌ای که از زندگی میگذرد، حسرتی در دل به جا می‌گذارد.
هوش مصنوعی: کسانی که دل باخته‌اند، به خاطر عمر کوتاه و ناپایدار، همواره حسرتی بر لب دارند و نفسشان به تنگی می‌آید.
هوش مصنوعی: اشک چشم نشانه‌ای از پشیمانی و عذاب وجدان است، و هر نفس که می‌کشیم به یاد غم و حسرتی می‌باشد.
هوش مصنوعی: واعظ همیشه در دل من یک مسیر شکایت نفس وجود دارد که به لبانم می‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.