غم بود غم، شراب درویشان
دل بود دل، کباب درویشان
هست رخسار حسن سیرت را
زلف، از پیچ و تاب درویشان
شب شود طالع از سیه روزی
شمع سان آفتاب درویشان
همچو آب از شنا خورد برهم
عالم از اضطراب درویشان
دل تنگست، در کتاب وجود
نقطه انتخاب درویشان
گاه و بیگاه در ره طلبند
کی نداند شتاب درویشان!
بی طالب نیستند تا هستند
خواب مرگست خواب درویشان
خواب ناز است مگر و بستر گور!
راحت تن، عذاب درویشان!
دل شب، بسکه در حساب خودند
هست روز حساب درویشان
از ورق های پرده های دل است
غنچه آسا کتاب درویشان
نیست حرف اینکه خیزد از دلشان
خون چکد از کباب درویشان
غم دنیا، بمنعم ارزانی
غم عشق است باب درویشان
باشد ازبهر دفع باد هوا
تلخی غم گلاب درویشان
آخر عمر، از جوانبختی
هست عین شباب درویشان
هست نور شکسته رنگی عشق
همه شب ماهتاب درویشان
تا تویی در حساب خود واعظ
نیستی در حساب درویشان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی عمق غم و اندوه درویشان می‌پردازد. غم آنان مانند شراب است که دل را می‌کبابد و زیبایی‌های ظاهری و باطنی را یادآور می‌شود. شب‌ها و روزهای سخت بر درویشان می‌گذرد و اضطراب و آشفتگی را تجربه می‌کنند. زندگی آنان پر از تلاش و جستجو است، اما خواب درویشی که بی‌طالب باشد، به مرگ تعبیر می‌شود. غم عشق و تلخی‌های آن نیز در دلشان وجود دارد، ولی در عین حال، همچنان زیبایی‌های زندگی را نیز درک می‌کنند. در نهایت، شاعر به این نکته می‌رسد که درویشان در درون خود حساب و کتاب دارند که از نگاه دیگران پوشیده است.
هوش مصنوعی: در اینجا از غم و اندوهی سخن می‌گوییم که بر دل درویشان حاکم است. درویشان با درک عمیق از درد و رنج، شبیه به شراب می‌نوشند و پیچیدگی‌های عشق و دلبستگی را تجربه می‌کنند. دلشان مانند کباب بر آتش است که به شدت می‌سوزد و نشان‌دهنده شدت احساسات و عواطف آنان است.
هوش مصنوعی: چهره زیبا و دلنشین انسان، همچون موی پیچیده و تاب‌دار درویشان است.
هوش مصنوعی: در شب، نور شمع‌وار درویشان از روزهای تاریک و سختی که دارند، می‌تابد و به نوعی می‌خواهد بگوید که حتی در شرایط ناامیدکننده، امید و روشنی وجود دارد.
هوش مصنوعی: مانند آب که از شنا می‌خورد، دنیا به سبب نگرانی درویشان در هم و برهم است.
هوش مصنوعی: دل شاداب نیست و احساس دل‌تنگی می‌کنم؛ در زندگی، لحظه‌ای وجود دارد که در آن به انتخاب‌های درویشان، افرادی که به سادگی و زهد زندگی می‌کنند، فکر می‌کنم.
هوش مصنوعی: هر از گاهی عده‌ای در جستجوی حقیقت و خواسته‌های خود هستند، اما چه کسی می‌داند که درویشان چقدر با شتاب و عجله در این مسیر گام برمی‌دارند!
هوش مصنوعی: تا زمانی که درویشان در خواب مرگ به سر می‌برند، هیچ‌کس به دنبال آنها نیست.
هوش مصنوعی: خواب خوش و آسایش تنها در بستر گور است! راحتی تن تنها موجب رنج و عذاب درویشان می‌شود.
هوش مصنوعی: دل شب، به قدری در دل خود مشغول حساب و کتاب است که در روز حساب، فقط حال درویشان را بررسی می‌کند.
هوش مصنوعی: کتاب درویشان مانند غنچه‌ای است که از ورق‌های پرده‌های دل بیرون آمده است. این جمله به زیبایی و رازورزی نوشته‌ها و پیغام‌های درویشان اشاره دارد که از عمق احساسات و عواطف آنها نشأت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: بی‌تردید، چیزی که در دل آنها جاری است، خون رنج و درد است که مانند چربی‌ای که از کباب می‌چکد، از جان درویشان سر بر می‌آورد.
هوش مصنوعی: غم و اندوه دنیا برای من، نسبت به غم عشق، همچون هدیه‌ای است که در اختیار درویشان قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: برای جلوگیری از مشکلات و ناملایمات زندگی، تلخی‌های غم را می‌توان با خوشی و زیبایی‌های زندگی، مانند گلاب درویشان، همراه کرد.
هوش مصنوعی: در پایان عمر، خوشبختانه، حالت جوانی در زندگی فقیران نیز وجود دارد.
هوش مصنوعی: عشق همچون نوری با رنگ‌های متفاوت در تاریکی شب، روشنی بخش دل درویشان است.
هوش مصنوعی: هرگاه تو در محاسبه و سنجش خود به فکر و اندیشه‌های دیگران نباشی، در واقع از صحبت و نصیحت‌هایی که به فقرا و درویشان می‌شود، خبری نخواهی داشت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.