چیست آن پیکر سیمین که نگردد یکبار

بمراد دل دانا و بکام هشیار

نکند واهمه ادراک شتابش زدرنگ

نکند باصره ادراک مسیرش ز قرار

نه بیک حال ثباتش چو خیال زیرک

[...]

خواهم از نظم ده لیل و نهار

مدد مدحت شه گرچه نیاید به شمار

آنکه در رزم دلش خنده کند بر فولاد

وانکه در بزم کفش طعنه زند بر ابحار

آنکه در منقبتش ایزد بی چون گویاست

[...]

ای سراسیمه قهر تو سپهر دوار

گرنه طاقی، ز چه نه طاق فلک رای مدار؟

توامان وار کنی جمع به هم آتش و آب

شاهد حال بود فی الشجر الاخضر نار

هست با حکم تو آسان تر هر کار که هست

[...]

به تعب می کشدم چرخ چه شد غمزه یار

که به یک چشم زدن بگذردم کار از کار

بیش و کم عشق کشنده است چه دجله چه محیط

آب یک نی چو همی بگذرد از سر چه هزار

نو به نو تختگه خسرو دوری است دلم

[...]

کرده ای راست در این معرکه غایله زار

فتنه حادثه بار

مصطفی مات و علی محو و خدا تعزیه دار

روز محشر شب تار

آتشین گل کند از خون شقایق به کنار

باغ را دست بهار

بر سر نخل حرم غنچه پیکان چو بهار

بسکه گل کرده نثار

خیمه زد لیلی گلی باز به طرف گلزار

ابر چون دیدهٔ مجنون به چمن شد خون‌بار

تا ببندد درِ این فصل دکان عطاران

باز کن نافه از آن زلف دو تا در گلزار

بس که زد شانه صبا زلف بنفشه ز نسیم

[...]

دیده برهم ننهم جز به حضور اغیار

نکنم خواب مگر زیر خم تیغ نگار

کام شیرین نکنم جز بغم تلخی عشق

بزم رنگین نکنم جز بجمال دلدار

عیش مشتاق نباشد بجز از ساحت دوست

[...]

مطربی زمزمه سر کرد سحر در گل‌زار

رفتم از این غزل شاه به یک بار از کار

«مجلس ما چو بهشت است در این فصل بهار

خیز ای ساقی مستان قدح باده بیار

باده هم چو گل احمر یا لالهٔ سرخ

[...]

آفرین باد بر آن کس که خداوند دل است

دل ندارد که ندارد به خداوند قرار

این همه نقش عجب بر در و دیوارِوجود

هرکه فکرت نکند نقش بود بر دیوار

کوه و صحرا و درختان همه در تسبیح‌اند

[...]

از سر دوش دو ضحاک درآویخت دو مار

کان دو مار از همه آفاق برآورد دمار

مار آن عمرگزا چون نفس دیو لعین

مار این روح‌فزا چون اثر باد بهار

مار آن چون به‌کمر سایه‌یی از ابر سیاه

[...]

یار نیکوتر از آنست‌ که من دیدم پار

باش تا سال دگر خوبترک گردد یار

پار یک بوسه به صد عجز نمی‌داد به من

خود به خود می‌دهد امسال به من بوسه هزار

بس‌که بوسیده‌ام امسال لب نازک او

[...]

یک دو مه پیشترک زانکه رسد فصل بهار

دلکی داشتم و دلبرکی باده‌گسار

چون بهار آمد و گل رست ز من دل ببرید

بی‌وفایی ز گل آموخت مگر یا ز بهار

بی‌ وفاییّ ‌گل آن بس ‌که‌ کند زود سفر

[...]

سر و تن چیست که در پای تو گردد ایثار

دل و جان نیز درین راه سزاوار نثار

مردمان طعن زنندم که نگشتی بیدار

دوستان عیب کنندم که نبودی هشیار

سه رسدکرده پریشانی عالم را چرخ

دو به من داده یکی را به خم طره یار

تنگتر گشته مرا دل به بر از دیده مور

تلختر گشته مرا کام ز زهر دم مار

زرد رخ گشته ام ار رنج والم همچو ترنج

[...]

واعظ افسانۀ بیهوده مخوان با من زار

که من شیفته را پند نیاید در کار

دل سودا زده چون برکنم از مهر نگار

نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار

هاشمی خال من ای خواجه ترکان تتار

عید مولود نبی آمد و هنگام بهار

آن یکی را پر جبریل امین مروحه دار

و آن دگر باد مسیحی دمد اندر اشجار

شاه لاهوت گذر خسرو ناسوت گذار

گشت چون بیکس و شد بر زبر اسب سوار

دخت و اخت وزن و فرزند و کنیزان نزار

ازحرم زد بدو چارش صف هشتاد و چهار