پس بود آنجا و اینجا کام من

سوخته یا کشته‌ای او نام من

گفت ای عطّار خواهی نام من

گویمت تاتو بنوشی جام من

لاجرم بی صبر و بی آرام من

زود سر بر خط نهم ناکام من

کاشکی هرگز نبودی نام من

تا نبودی جنبش و آرام من

گفت بی چیزی نبود این دام من

من ندانم کی برآید کام من

تا احب لله آید نام من

تا که ابغض لله آید کام من

چون بیاید شام و دزدد جام من

گویمش وا ده که نامد شام من

ماه من ای سرو سیم اندام من

از دهانت کی برآید کام من

رحم کن ای زندگانی رحم کن

بر دل بی صبر بی آرام من

تا به شیرینی برآمد نام تو

[...]

گاه، غافل گردد از اطعام من

وز تغافل، تلخ گردد کام من

در خور جامی نیامد کام من

لایق سنگی نشد هم جام من

هرچه خواهی زهر کن در جام من

زهر تو حلوا بود در کام من

مسلمین زارند از اسلام من

ننگ دارند از من و از نام من

کاشکی بودی سترون مام من

در جهان هرگز نبودی نام من

این چنین می خوش بود در کام من

باد از این می لبالب جام من

ای دریغ از بخت بدفرجام من

کاش می بودی سِتَرون مام من

گفت: خوش باش ای بلاکش مام من

خود همین کار است، عین کام من

الوداع ای مادر ناکام من

ماند آخر بر زبانت نام من

کرده در روز ولادت کام من

باز با شهد شهادت مام من

خوش بخواب ای مادر ناکام من

که ندیدی ماجرای شام من

در تپید دمبدم آرام من

گرم تر از صبح محشر شام من