این همه آب حیات از جوی تو

عقل را سرگشته گم در کوی تو

ای امید ناامیدان کوی تو

هر دو عالم را اشارت سوی تو

ای چراغ دیده ی جان روی تو

حلقه ی سودای دل گیسوی تو

صد شکن بر زنگبار انداخته

سنبل زنگی وش هندوی تو

مهره با هاروت بابل باخته

[...]

شرم دارد آفتاب ازروی تو

ماه نو در حسرت از ابروی تو

بشکند مشاطگان نطق را

شانه و صافی اندر موی تو

هرکجا رنگیست بویی می برم

[...]

ای حریم کعبه دل کوی تو

قبلفندان مقبل روی تو

گوشه گیران کرده در محرابها

همچو چشمت مستی از ابروی تو

پارسا چندین نگبر در دماغ

[...]

فاخته کوکو زنان در کوی تو

نالۀ قمری ز شوق روی تو

زنده بودم در جهان از بوی تو

جان سپارم عاقبت بر روی تو

از نصیحت برفروزد روی تو

از شکر گردد ترش ابروی تو

چند گرم خشم و بی باکی شدن

روی تو در آتشست از خوی تو

با می ما مشگ تو آمیختند

[...]

چیست مرا نام، سگ کوی تو

طوق من از حلقه گیسوی تو

من گرفتم رو نهادم سوی تو

با کدامین رو ببینم روی تو

زشت باشد در نظرها روی تو

دور گرداند ز دلها خوی تو

روی آن بینم که بیند روی تو

سوی آن پویم که پوید سوی تو

من سگ کوی سگان کوی تو

خار هر گل کز وی آید بوی تو

دیده می خواهم ولی با روی تو

سرمه می خواهم ز خاک کوی تو

جان فدای آنکه بیند روی تو

یا رهی دارد شبی در کوی تو

ای دو عالم را اشاره سوی تو

عقل را سررشته گم در کوی تو

مارو افعی راند از پهلوی تو

آب شیرین آورد در جوی تو

دیده خوش باشد ولی در روی تو

دل ولی در چنبر گیسوی تو

از عنایت زشت سازد خوی تو

تا گریزد هرکسی از کوی تو

مهر روی من مگر زان سوی تو

می‌رباید قوت بازوی تو