قدرت فاعل به قدر قابل است

قابلیت نی به جعل جاعل است

مهدی و هادی ره آن کامل است

کز خودی وارسته با حق واصل است

هر یکی را برج دیگر منزل است

این کسی داند که از اهل دل است

اعتراض شیخ زهر قاتل است

معترض از هر کمالی عاطل است

زهر این مار منقش، قاتل است

می‌گریزد زو هر آن کس عاقل است»

موی سفید صبحدم جان غافل است

قد خمیده صیقل آیینه دل است

هر کرا دل، دلبری را منزل است

آنکه بی دلبر بماند بی دل است

شاهد از یاران کجا گیرد کنار

هر کجا شمعی میان محفل است

این جفا و جور مخصوص تو نیست

[...]

من گمانم این که خواجه عاقل است

لیک در خوابست و از خود غافل است

رد حکم از هر گناهی حاصل است

زهر هر نوعی که باشد قاتل است

لیک هر معقول فرع عاقل است

ذات بی او ذات عاقل باطل است

خامهٔ من رنگ آمیز گل است

زخمهٔ من نغمه ساز بلبل است

یاربت بر لب ولی دل غافل است

کز لبت تا دل هزاران منزل است

جمله اینها بوی گفتار دل است

وای آنکس کز دل خود غافل است

دست و پا مرگاو خر را حاصل است

امتیاز تو از آنها از دل است

دل اگر چه زنده ی آب و گل است

جانب چپ زین ره او را منزل است

ناقه ی ما از چه زینسان کاهل است

کار ما و ناقه ی ما مشکل است

در ورای منزلت هم منزل است

وه چه منزل گلشن جان و دل است

تن اگر چه زاده ی خاک و گل است

جان او از صقع عزت نازل است

بندگان را بند برپا و گل است

خواجگان را بند در قید دل است

معنی دیگر حیوة قاتل است

نی حیوتی اندرین آب و گل است