گوش را بندد طمع از استماع

چشم را بندد غرض از اطلاع

بر هر آن چیزی که افتد آن شعاع

تو بر آن هم عاشق آیی ای شجاع

آن فلان روزت خریدم آن متاع

کل سر جاوز الاثنین شاع

کی بود ماهیت ذوق جماع

مثل ماهیات حلوا ای مطاع

گفت ای یاران روان گشتم وداع

سوی آن صدری که میر است و مطاع

مطرب عشق این زند وقت سماع

بندگی بند و خداوندی صداع

نه به درگاه خدا آری صداع

که سیاهی را ببر وا ده شعاع

فضل مردان بر زنان ای بو شجاع

نیست بهر قوت و کسب و ضیاع

از سخن‌گویی مجویید ارتفاع

منتظر را به ز گفتن استماع

می چه باشد یا سماع و یا جماع

تا بجویی زو نشاط و انتفاع

گفت لیکن فاش گردد ازسماع

کل سر جاوز الاثنین شاع

گفت چون فرمود آن شاه مطاع

من کی بودم تا کنم زان امتناع

یافت بینی بوی و گوش از تو سماع

هر حسی را قسمتی آمد مشاع

شاهد مطلق بود در هر نزاع

بشکند گفتش خمار هر صداع

زانک بر دیوار دیدندی شعاع

فهم کردندی پس اصحاب بقاع

دست‌بوس شاه کردند و وداع

پس بدیشان گفت آن شاه مطاع

صورت مرد و زن و لعب و جماع

فایده‌ش بی‌هوشی وقت وقاع

در زمان برجست کای خویشان وداع

انما الدنیا و ما فیها متاع

باب گه روزن شدی گاهی شعاع

خاک گه گندم شدی و گاه صاع

قطع و وصل دوستان وقت وداع

تلخ تر از قطع جان وقت نزاع