از هجر تو ابر چشم باران ریز است

بر جان و دلم غم تو آتش بیز است

هجر تو بلا فزا و شور انگیز است

این هجر نه وصل روز رستاخیز است

گیرم که تو را نعمت صد پرویز است

بر آخور تو دویست چون شبدیز است

تیزی مکن ار چه دولت تو تیز است

کاین گردش روزگار شور انگیز است

فرود آرید‌، کآن مهمان عزیز است

شما ماهید و خورشید آن کنیز است

گر آهوی بیابان گرم‌خیز است

سگان شاه را تک تیز نیز است

درین سودا که با شمشیر تیز است

صلاح گردن‌افرازان گریز است

فلک بر سبز خنگی تندخیز است

ز راهش عقل را جای گریز است

رطب پیش دهانش دانه‌ریز است

شکر بگذار کو خود خانه‌خیز است

بداند این قدر هر که‌ش تمیز است

که شِکر بهر شیرینی عزیز است

به شیرین بوسه را بازار تیز است

که شیرینی لبش را خانه خیز است

خبر ده کاولین جنبش چه چیز است

که این دانش بر دانا عزیز است

نزدیک تو آن سبب چه چیز است

بنمای که این سخن عزیز است

زرنیخ چو زر کجا عزیز است‌؟

زان یک من ازین به یک پشیز است

زین ره که گیاش تیغ تیز است

بگریز که مصلحت، گریز است

چیزی که ورای دانش و تمییز است

چون هر چیزش مدان که چیزی نیز است

بودیست که بودها در او نابود است

چیزی است که چیزها در او ناچیز است

گرچه گل تر درآمدن سر تیز است

چه سود که در وقت شدن خونریز است

تاروی نمود گل همی پشت بداد

دردا که وصال گل فراق آمیز است

دگر پرسد سلیمانی چه چیز است

که همچون یوسف مصری عزیز است

شناسائی گهر کار عزیز است

نداند هر کسی کان خود چه چیز است

بدان ارکان نیت پنج چیز است

وزان هر پنج دین تو عزیز است

بجز دیدار عشق اینجا چه چیز است‌؟

که بی‌شک عشق دیدار عزیز است

مرا مقصود ای شیخم چه چیز است

نخواهم جسم و جان جانان عزیز است