که غم در هر دو عالم جز یکی نیست

یقینست آنچه می‌گویم شکی نیست

یقین دانم که هر دو جز یکی نیست

محقق را درین معنی شکی نیست

درین معنی که من گفتم شکی نیست

تو بی‌چشمی و عالم جز یکی نیست

تو هر جوری که می‌بینی شکی نیست

که آن از نه فلک خود ده یکی نیست

دران وحدت دو عالم را شکی نیست

که موجود حقیقی جز یکی نیست

دل خسرو کنون با تو یکی نیست

دورویی میکند دایم، شکی نیست

پدر دریای وحدت جز یکی نیست

محقق را در این معنی شکی نیست

در آنوحدت دوعالم راشکی نیست

که موجود حقیقت جز یکی نیست

یقین شد زانکه او جز خود یکی نیست

بجز جانان یقین اینجا شکی نیست

در این معنی که من گفتم شکی نیست

که در جنّت به جز اللّه یکی نیست

یکی دیدست اینجا جز یکی نیست

حقیقت جز خدایم بیشکی نیست

یکی بنگر که در یکیّ شکی نیست

صفات و ذات فعلت جز یکی نیست

در این معنی که من گفتم شکی نیست

یقین در یاب آخر جز یکی نیست

در این معنی که من گفتم شکی نیست

که در عین الیقین غیر از یکی نیست

در این معنی که من گفتم شکی نیست

که پیدائی و پنهان جز یکی نیست

که اندر هر دو عالم جز یکی نیست

در این معنی که گفتم من شکی نیست

صد یار بود به نان، شکی نیست

چون کار به جان فتد، یکی نیست

جهان از بهر یکتن نیست تنها

یقین میدان درینمعنی شکی نیست

مپنداری که هر جا هست تاجی

ز بهر آن مهیا تارکی نیست

سلامت با قناعت توأمانند

[...]

هر آن کس را که اندر دل شکی نیست

یقین داند که هستی جز یکی نیست

نباشد بی‌پدر انسان شکی نیست

مسیح اندر جهان بیش از یکی نیست