به یزدان گراییم و رامش کنیم

بتازیم و دل زین جهان برکنیم

کزین پس دل از راستی نشکنیم

همی بیخ کژی ز بن برکنیم

به جای نکوکار نیکی کنیم

دل مرد درویش رانشکنیم

بخنجر دل دشمنان بشکنیم

وگر کوه باشد ز بن برکنیم

وگر کوه باشد ز بن برکنیم

به خنجر دل دشمنان بشکنیم

همان پاسخت را به خوبی کنیم

دلت را به گفتار تو نشکنیم

به سیلی رگ سرش پیدا کنیم

خمار شبانه بدو بشکنیم

چوما نیز آهنگ هامون کنیم

بن و بیخ ایرانیان بر کنیم

ور نیابیم جمله صبر کنیم

آرزو را به دل درون شکنیم

پاسخش دادند که خدمت کنیم

گر تو خواهی یک مه اینجا ساکنیم

یکنفس گر خلاف نفس کنیم

چون ملک شور در فلک فکنیم

از عدم دم زنیم و دم نزنیم

ترکتازی کنیم و بر شکنیم

ز بحر کسب هوا چند چون حباب کنیم؟

به هیچ و پوچ دل خویش چند آب کنیم؟

نظر چگونه به روی تو بی حجاب کنیم؟

که ما حجاب ز نظاره نقاب کنیم

بود ز روز قیامت حیات ما افزون

[...]

بی او ز خون ناب دماغی چو تر کنیم

دل را کباب اخگر لخت کنیم

چین الم به ابروی موج هوا فتد

طومار شکوه ات گر از آه سحر کنیم

ساقی مروتی که من و دل ز خویشتن

[...]

کوههاشان جمله بر سر افکنیم

جسمشان با خاک ره یکسان کنیم

یا که ما سحری که داریم افکنیم

هر چه فرمایی بر آن طاعت کنیم

تودانی که هریک چو اسب افکنیم

جهانی سپه را زجا بر کنیم

همان به که ما دست پیش افکنیم

ز راه خود این سنگ را برکنیم

بیا تا به میناش سنگ افکنیم

خمش را به مینای می بشکنیم

ما ز چه بر فرع هیاهو کنیم

قاعدهٔ اصل ز پا افکنیم