ز بحر کسب هوا چند چون حباب کنیم؟

به هیچ و پوچ دل خویش چند آب کنیم؟

نظر چگونه به روی تو بی حجاب کنیم؟

که ما حجاب ز نظاره نقاب کنیم

بود ز روز قیامت حیات ما افزون

ز عمر اگر شب هجر ترا حساب کنیم

چو نیست یک دو نفس بیش عمر شبنم ما

همان به است که در کار آفتاب کنیم

به ما دل کسی از دوستان نمی سوزد

مگر به آه دل خویش را کباب کنیم

به تشنه چشمی ما رحم نیست خوبان را

ز آفتاب مگر دیده ای پر آب کنیم

کنیم داغ ترا چون به مرهم آلوده؟

به گل چگونه نهان قرص آفتاب کنیم؟

چو نیست بهره ز خورشید طلعتان ما را

خنک دلی ز تماشای آفتا کنیم

ز چشم شور همان در شکنجه می کوشند

گر به خون جگر صلح از شراب کنیم

ز شور عشق دل خویش چون سبک سازیم؟

نمک جدا به چه تدبیر ازین کباب کنیم؟

گناه ما چو فزون است از حساب و شمار

چه لازم است که اندیشه از حساب کنیم؟

نظاره رخ او نیست حد ما صائب

مگر ز دور تماشای آن نقاب کنیم