می اندرگفتگو آمد پس از گفتار جنگ آمد

خم و خمخانه اندر چشم من تاریک و تنگ آمد

به گوش من همی از باغ بانگ نای و چنگ آمد

کس ار می خورد بی آواز نی بر سرش سنگ آمد

مرا باری همه مهر از می بیجاده رنگ آمد

[...]

خود زرِ دَه‌دَهی به چنگ آمد

دُر ز دریا گهر ز سنگ آمد

ولیکن اصل او بی‌رنگ آمد

از آن هر دم در اینجا تنگ آمد

هر کی در ذوق‌ِ عشق دنگ آمد

نیک فارغ ز نام و ننگ آمد

نشود بند گفت و گوی جهان

شیرگیر‌ی که چون پلنگ آمد

شیشهٔ عشق را فراغت‌ها‌ست

[...]

بی‌بحر صفا گوهر ما سنگ آمد

بی‌جان جهان جان و جهان تنگ آمد

چون صحبت دوست صیقل جان و دلست

در جان گیرش که رافع زنگ آمد

چون سهیلش رفیق سنگ آمد

سنگ در دم عقیق رنگ آمد

شدم آسوده تا از دیده اشک لاله رنگ آمد

نهادم پشت بر دیوار تا پایم به سنگ آمد

غم عالم چه حد دارد به گرد عاشقان گردد؟

حصار عافیت دیوانه را خوی پلنگ آمد

حذر از دشمنی کن کز طریق صلح می آید

[...]

دامن گلستانش تا مرا به چنگ آمد

پیرهن بر اعضایم همچو غنچه تنگ آمد

جلوه چون تذرو باغ جامه چون پر طاووس

چهره چون گل رعنا با هزار رنگ آمد

بسته بر کمر ترکش تیغ شعله و آتش

[...]

سویم آن بت بدخو دوش با درنگ آمد

با لب چو گل خندان بهر صلح و جنگ آمد

سرخوش و غزلخوانان با رباب و چنگ آمد

شب که مست و در بزمم یار شوخ و شنگ آمد

ز ابرام طلب نومیدی‌ام آخر به چنگ آمد

دعا از بس ‌گرانی‌ کرد دستم زیر سنگ آمد

ز سعی هرزه‌جولان رنجها بردم درین وادی

ز پایم خار اگر آمد برون از پای لنگ آمد

به رنگ صبح احرام چه گلشن داشتم یا رب

[...]

زان غنچه‌دهان دلم به تنگ آمد

وز دیده سرشک لاله رنگ آمد

هر گوشه که گوش دادم از عشقش

آواز نی و نوای چنگ آمد

بس چنگ زدم به دامن پاکان

[...]

هر امیری را رو به جنگ آمد

پشت خاک از خون او لاله رنگ آمد

زآه من دل آن سنگدل به تنگ آمد

دلا بنال که این تیر هم به سنگ آمد

دلم ز دست جفایت ز بس به تنگ آمد

ز آه نیمه شب چاره‌ای به چنگ آمد

ولی عجب کنم از سختی دلت که ز آه

هزار تیر فکندم مگر به سنگ آمد

نه این سودا به سر از نشئه افیون و بنگ آمد

کجا این ناله از نی کی چنین مطرب به چنگ آمد؟!

ز هجرش بر تنم ناخن زخم عام لنگ آمد

عجب دارم که آن نازآفرین از من به ننگ آمد

مرا از فرقت جانان به جانم صد خدنگ آمد

[...]

ز بهر کشتنم آن شوخ با تیر و تفنگ آمد

دل مجروح محزونم ازین سودا به تنگ آمد

تبسم‌های لعل میْ‌پرست و خال رخسارش

به شهر حسن هندوزاده از ملک فرنگ آمد!

اگر چندی نباشد بر شنا از شش جهت جویش

[...]

ز بهر کشتنم آن شوخ با تیر و تفنگ آمد

دل مجروح محزونم ازین سودا به تنگ آمد

یار طرار از این به تنگ آمد

تیر تدبیر او به سنگ آمد

زن ز نازک‌دلی به تنگ آمد

پای خود داریش به سنگ آمد

دلم از نوکری به تنگ آمد

شیشهٔ طاقتم به سنگ آمد