تا کی ای کوکب این ستمکاری
آخر آرزمی فلک زین دلازاری
چند در دورانت ای چرخ زنگاری
دودهٔ عزت همی از تو در خواری
هر امیری را رو به جنگ آمد
پشت خاک از خون او لاله رنگ آمد
هر صغیری را حلق و لب پاره
تیر پستان، شیر خون، خاک گهواره
هر شهیدی را رخ به خاک افتاد
از سم اسبان تنش چاک چاک افتاد
هر قتیلی را زین چو وارون شد
کسوت از خاک سیاه خلعت از خون شد
هر عزیزی را رنج خواری ها
در زمین و آسمانش قطع یاری ها
هر مریضی را تن به تاب آمد
صبح و شامش خون و خاک خورد و خواب آمد
هر غریبی را ناله بر گردون
و اشک مرجان رنگش از دیده بر هامون
هر اسیری را خون روان از دل
ناقهٔ عریان از او مانده پا در گل
هر یتیمی را کف و مو بر سر
پیش چشم ناکسان پرده و معجر
شد صفایی راخاطر خرم
در غم لب‌تشنگان محفل ماتم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مظلومیت و رنجهای بشری اشاره دارد و ندامت از وضعیت فلاکت بار انسان‌ها در جنگ و ناامنی را به تصویر می‌کشد. شاعر از درد و رنج مردم، از شهیدان گرفته تا یتیمان و اسیران، می‌گوید و نشان می‌دهد که چگونه هر قشری از جامعه به نوعی در رنج است. همچنین، انتقاد به وضعیت سیاه و غم‌انگیز زمان و تاثیر آن بر زندگی انسان‌ها و جایگاه آنها را در نظر دارد. شاعر آرزو می‌کند که این ظلم و ستم پایان یابد و امیدی به بهبود شرایط برای همه وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: ای ستاره، تا کی به این ظلم و ستم ادامه می‌دهی؟ به راستی که از درد و رنج دل‌ها به ستوه آمده‌ایم و به آرزوهای خود نمی‌رسیم.
هوش مصنوعی: به چند دوری که تو، ای چرخ سرنوشت، در گردش داری، نیک‌نامی و عظمت انسان‌ها از تو به پوچی و ذلت تبدیل می‌شود.
هوش مصنوعی: هر فرمانروایی که به جنگ می‌رود، از پشت سرش نشانه‌هایی از خون ریخته شده ایجاد می‌شود که همچون لاله‌های سرخ می‌درخشند.
هوش مصنوعی: هر کودک کوچکی بر اثر کمبود محبت و توجه، دچار مشکلات روحی می‌شود و این فقدان می‌تواند تأثیرات عمیقی بر زندگی‌اش بگذارد. عشق و توانایی زندگی از دیگران می‌خواهد تا به او توجه کنند و از او حمایت کنند.
هوش مصنوعی: هر شهیدی که به زمین افتاد، از ضربه‌های سم اسب‌ها بدنش پاره‌پاره شد.
هوش مصنوعی: هر کس که در این دنیا به قتل رسیده، وقتی که لباسش وارونه می‌شود، دیگر برایش لکه‌های سیاه خاک و خون وجود ندارد.
هوش مصنوعی: هر انسانی در زندگی با مشکلات و سختی‌هایی روبه‌رو می‌شود که ممکن است در زمین یا آسمان او اتفاق بیفتد و این مسائل گاهی باعث قطع ارتباط و یاری دیگران از او می‌شود.
هوش مصنوعی: هر فرد بیمار در طول روز و شب با درد و رنج دست و پنجه نرم می‌کند، اما با آغاز صبح دوباره به زندگی ادامه می‌دهد و خواب آرامی را تجربه می‌کند.
هوش مصنوعی: هر بیگانه‌ای در آسمان فریاد و ناله‌ای دارد و اشک‌هایش مانند رنگ مرجان از چشمانش بر زمین می‌ریزد.
هوش مصنوعی: هر اسیری که در غم و اندوه به سر می‌برد، مانند این است که زخم جانش از دل شتر عریان و زخم‌دارش باقی‌مانده و در گلی فرورفته است.
هوش مصنوعی: هر یتیمی را با دلسوزی و محبت باید در نظر گرفت و او را از نامناسبی‌ها و بدی‌های دنیا حفظ کرد.
هوش مصنوعی: در دل کسانی که غمگین و دل‌شکسته‌اند، شادی و زیبایی فراوانی وجود دارد. آنها در میان غم و اندوه خود، به یاد لب‌های تشنه و نیازمند، محفل شادی و خوشحالی را برگزار می‌کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.