کنون ایزد این کار بر دست تو

برآورد بر قبضه و شست تو

اگر من شوم کشته بر دست تو

ز دریا نهنگ آورد شست تو

چنان خوار و زار است در دست تو

چو سوفار تیر تو در شست تو

ای خواجه بوالمفاخر زرگر به وعده ها

چشمم چو سیم کرد کف زرپرست تو

زن کرده ایم زینت زن در دکان تست

وز رنج مانده ایم چوماهی به شست تو

گفتی مرا که پای او زنجش به دستم است

[...]

چون شدم در زیر محنت پست تو

کی مرا تلخی کند از دست تو

چون ببیند طعنهٔ پیوست تو

سگ نهد از دست من بر دست تو

هم کلید گنجها در دست تو

هم سر افرازان عالم پست تو

از می دنیا نگردی مست تو

دین و دنیا را مده از دست تو

ای مفاتیح جهان در دست تو

حامل عرشی و کرسی پست تو

نیست نامردی تو در دست تو

خود ندارد زور تیر از شست تو

بوی این درد از دل سرمست تو

گر توانی برد بردی دست تو

چون شود گم آنگهی از دست تو

غم بود پیوسته هم‌پیوست تو

داد دلم نمیدهد زلف ستم پرست تو

دست تظلم ای پسر، در که زنم زدست تو

بسکه ز راه عربده، در دل هوشیار من

تیر تمام کش کشد، نرگس نیم مست تو

از تو شکسته ام چو گل تابکی ای مه چگل

[...]

اژدها و مار اندر دست تو

شد عصا ای جان موسی مست تو

گفت مغلوب تو بودم مست تو

دست من بر بسته بود از دست تو

اول آن پند هم در دست تو

ثانیش بر بام کهگل بست تو

کوهها چون ذره‌ها سرمست تو

نقطه و پرگار و خط در دست تو

در صدد هلاک من شیوهٔ چشم مست تو

مرد کشی و سرکشی عادت زلف پست تو

غیرت دل نشاندم بر سر آتشی دگر

هر نفسی که بنگرم با دگری نشست تو

هر سر مویت، ای پسر، دست گرفته خاطری

[...]

گر سوی من چنین نگرد چشم مست تو

سر در جهان نهم به غریبی ز دست تو

آمد بهار و خاطر هر کس کشد به باغ

میلی کی او کند که بود پای بست تو؟

قاضی ترا به دیده ملامت همی کند

[...]

روان را بدادند بر دست تو

به ماهی گراینده شد شست تو