زدریای صنعت یکی قطره ای

نیارم که وصفش کنم ذره ای

من که از رزقش چشیدم ذرّه‌ای

از وجود من برآمد نعره‌ای

اینت خورشیدی نهان در ذره‌ای

شیر نر در پوستین بره‌ای

زانک نقشی وز خرد بی‌بهره‌ای

آدمی خو نیستی خرکره‌ای

دُرّ چِه؟ دریا نهان در قطره‌ای

آفتابی مخفی اندر ذره‌ای

بحر مکری تو خلایق قطره‌ای

تو چو کوهی وین سلیمان ذره‌ای

بنگر اینجا هیچ گنجد ذره‌ای

این سخن را کژ شنیده غره‌ای

در زمینها و آسمانها ذره‌ای

پر نجنباند نگردد پره‌ای

تا ببینم قلزمی در قطره‌ای

آفتابی درج اندر ذره‌ای

بهر گستاخی شوخ غره‌ای

حلمها در پیش حلمت ذره‌ای

جسم را نبود از آن عز بهره‌ای

جسم پیش بحر جان چون قطره‌ای

در دعا بود او که ناگه نعره‌ای

از دل قبطی بجست و غره‌ای

هفت دریا اندرو یک قطره‌ای

جملهٔ هستی ز موجش چکره‌ای

عفوهای جمله عالم ذره‌ای

عکس عفوت ای ز تو هر بهره‌ای

بحر را پیمود هیچ اسکره‌ای

شیر را برداشت هرگز بره‌ای

در فسون نفس کم شو غره‌ای

که آفتاب حق نپوشد ذره‌ای

تو که تریاقی نداری ذره‌ای

از خلاص خود چرایی غره‌ای

کعبهٔ جبریل و جانها سدره‌ای

قبلهٔ عبدالبطون شد سفره‌ای

آنچ طورش بر نتابد ذره‌ای

قدرتش جا سازد از قاروره‌ای

چو نزدیک بردش ز خوان بهره‌ای

برآورد بی خویشتن نعره‌ای