چون دو رخ او گر قمرستی بفلک بر

خرشید یکی ذرّه ز نور قمرستی

چون دو لب او گر شکرستی بجهان در

صد بدرۀ زر قیمت یک من شکرستی

بکن پیمان که نه مهرش پرستی

نه پیغامش دهی نه کس فرستی

گر چون تو به ترکستان ای بت پسرستی

هر روز به ترکستان عید دگرستی

ور در خُتن وکاشغرستی چو تو یک بت

محراب همه کس ختن و کاشغرستی

چون دو رخ تو گر قمرستی به فلک بر

[...]

نظر بر بت نهی صورت پرستی

قدم بر بت نهی رفتی و رستی

و گر چون مقبلان دولت پرستی

طمع را میل در کش باز رستی

چو گربه خویشتن تا کی پرستی‌؟

بیفکن از بغل گربه که رستی

به خرسندی برآور سر که رستی

بلایی محکم آمد سرپرستی

که تا کی گور مردان را پرستی؟

به گِردِ کار مردان گَرد و رستی

چو گر عمری بدنیا خون گرستی

نه بس کاریست این کاکنون کرستی

دل مستم اگر فرمانبرستی

بسی کار دلم آسان ترستی

چو در فرمان عشق آئی برستی

همه معشوق خود بینی و رستی

چرا این گور مردم میپرستی

بگرد کارمردم گرد و رستی

حجابت مستی است و بت پرستی

از این چنبر برون یک دم نرستی

جهان جاودانی جوی و رستی

برون رو زود از این کوی درستی

دم بیچون در اینجا زن که رستی

شکن بُت آنگهی تو باز رستی

دلا تا چند از این صورت پرستی

قدم بر فرق هستی زن که رستی

به سر شد عمر در صورت پرستی

دمی ز اندیشه صورت نرستی

به خرسندی بر آور سرکه رستی

بلائی محکم آمد خودپرستی

هر مرغ کز آن گلبن نو باخبرستی

هر نغمه که سر کرد بسی با اثر ستی

شادیم ز فرخندگی بخت که ما را

فرخنده نگاری است که فرخ سیرستی

ما خسته نشینیم و تو در چشمهٔ نوشی

[...]

نظر بر بت نهی صورت پرستی

قدم بر بت نهی رفتی و رستی