سرگردون به زبر پای درآر

یک نفس در ره خدای برآر

سیرت ما ز صورت اشرار

وا رهان ای مهیمن اسرار

زانکه بی‌تیغ دین نیافت قرار

ذوالفقاری به حیدر کرّار

چون عُمر نفس را به کار درآر

چون علی حرص را به دار برآر

دشمنان را به زیر پای درآر

گردن سرکشان به دار برآر

ای عشق به جز غمم رفیقی دگر آر

وی وصل غرض تویی سر از پیش برآر

وی هجر بگفته‌ای بریزم خونت

گر وقت آمد بریز و عمرم به سر آر

شب به سر ماه یمانی درآر

سر چو مه از برد یمانی برآر

دست بر این قلعهٔ قلعی برآر

پای درین ابلق ختلی درآر

شنیدستم ز دانایان اسرار

که در جنگ احد سلطان کرّار

بلی سرّ خفی را جز که ابرار

نداند دیگری از جمع احرار

درون پرده کی بینی تو اسرار

که میگویم ترا اینجا به تکرار

کنم هر لحظه در عشق تو تکرار

چو او دارم ابا او گویم اسرار

حقیقت یار خود برگفت اسرار

دمادم در یکی معنی بتکرار

نمازت آنچنان باید ز اسرار

که گردِ خاطرِ تو هیچ تکرار

ز دنیا درگذشت و گفت اسرار

دمادم کرد در یک نوع تکرار

از آن کردم یقین این بیت تکرار

که تا دریابی اینجا سرّ اسرار

گفت این دم دامن من بر سرآر

با من از یک جیب آنگه سربرآر

ای ز وصلت گشته لقمان بیقرار

جان من برگیر درحق سر برآر

آهن و سنگست نفس و بت شرار

آن شرار از آب می‌گیرد قرار

آنک از غیری بود او را فرار

چون ازو ببرید‌، گیرد او قرار