تاج سر سخا و سخن خاک پای توست

هرچ از سخن گزیده تر است آن ثنای توست

خرد رشتهٔ دُر یکتای توست

درفش گره باز کن رای توست

ای که درین کشتی غم جای توست

خون تو در گردن کالا‌ی توست

عقل مست لعل جان افزای توست

دل غلام نرگس رعنای توست

نیکویی را در همه روی زمین

گر قبایی هست بر بالای توست

چون کسی را نیست حسن روی تو

[...]

خصم تو یک قطره از دریای توست

لقمه ی تیغ نهنگ آسای توست

من لاف چون زنم، که سرم را هوای توست

بس نیست؟ این قدر که سرم خاک پای توست

با آنکه رفته در سر مهر تو، جان من

جانم هنوز، بر سر مهر و وفای توست

پرداختیم، گوشه خاطر، ز غیر دوست

[...]

ای شهسوار حسن که جانم فدای توست

هر جا سری ست خاک ره باد پای توست

خوش جلوه ده سمند که دفع گزند را

هر سو هزار سوخته دل در دعای توست

مشتاق وصل را که ز هجران به جان رسید

[...]

حسن که تابان ز سراپای توست

جوهرش از گوهر یکتای توست

ناز که غارتگر ملک دل است

مملکت آشوب ز بالای توست

غمزه که غارتگر ملک دل است

[...]

پوچ است هر سری که نه در وی هوای توست

سهوست سجده ای که نه بر خاک پای توست

طبل رحیل هوش من آواز پای توست

حسرت نصیب دیده من از لقای توست

در پرده های چشم شکر خواب صبح نیست

[...]

که این سرکه، درمان صفرای توست

مَنِه سرکه نامش که صهبای توست

آن توکل از دل دانای توست

کسب و حرفت کار دست و پای توست

نه فلک سرگشته و شیدای توست

مست و بیخود خاک از صهبای توست

سالها خو کرده ی یغمای توست

پای تا سر غرق در آلای توست

میوه ی بید و صنوبرهای توست

سود سوداهای پر صفرای توست

آمدی این دست مزد پای توست

این جواب لفظ بیمعنای توست

سلسله‌ سرّ تعیّن‌ های توست‌

کآن ز امر حق‌ به‌ دست‌ و پای تو ست‌

هرچه‌ غیر از حق‌ بود فحشای توست‌

بل‌ حقیقت‌ لات‌ و هم‌ عزّای توست‌

هم نپنداری که آن گویای توست

با تو غیر و یار با اعضای توست

آن منیّتها علامتهای توست

که چو خون بر جامه و اعضای توست

خرم دلی که کشته تیغ جفای توست

خرم تر آن که زنده مهر و وفای توست

اینک دلی شکسته و جانی گداخته،

از ما اگر قبول کنی، از برای توست

دل را که بر هوای بزرگی و فرّ و جاه

[...]