به جوی و به رود آب‌ها راه کرد

به فرخندگی رنج کوتاه کرد

بپیچید زانپس یکی آه کرد

ز نیک و بد اندیشه کوتاه کرد

گو پیلتن سر سوی راه کرد

کس آمد پسش زود و آگاه کرد

دوان شد بر گیو و آگاه کرد

بران خفتگان خواب کوتاه کرد

ازان پس که ایزد ترا شاه کرد

یکی پیر جادوت بی راه کرد

درست از همه کارش آگاه کرد

که مر شاه را دیو بی‌راه کرد

شغاد از پس زخم او آه کرد

تهمتن برو درد کوتاه کرد

چو روز جفاپیشه کوتاه کرد

به کابل یکی مهتری شاه کرد

مر او را به توران زمین شاه کرد

سر تخت او افسر ماه کرد

به نامه ز هر کارش آگاه کرد

بسی هدیه با نامه همراه کرد

سراینده بسیار همراه کرد

به افسانه‌ها راه کوتاه کرد

مرا نیز هم دیو بی‌راه کرد

ز خوبی همان دست کوتاه کرد

که ما را دل ابلیس بی راه کرد

ز هر نیکویی دست کوتاه کرد

آری چنین کنند کریمان که شاه کرد

سوی رهی بچشم به زرگی نگاه کرد

چو چاره نبد چندش آگاه کرد

ز خویشانش ده مرد همراه کرد

که این بد بدیشان چه بدخواه کرد

کشان سفت بینی و کوتاه کرد

یکی پیک با باد همراه کرد

پدر را ازین مژده آگاه کرد

سپه را ز بد دست کوتاه کرد

پس آهنگ سوی در شاه کرد

کمند از گره کرده پنجاه کرد

ز ماهی همی برد و بر ماه کرد

خم چرخ جای خور و ماه کرد

زمین گوهران را گره گاه کرد