بدانست کان چاره و راه اوست

شغاد فریبنده بدخواه اوست

سپهدار خاقان به همراه اوست

یکی پهلوان پیش درگاه اوست

امروز روی عالم و پشت سپاه اوست

اصحاب دین و اهل هدی را پناه اوست

فرمانده نواحی عالم ببیش و کم

از مستقر ماهی تا جرم ماه اوست

گرد حسام و معرکه و کارزار اوست

[...]

بازآمد آنکه دولت و دین در پناه اوست

دور سپهر بندهٔ درگاه جاه اوست

مودود شه مؤید دین پهلوان شرق

کامروز شرق و غرب جهان در پناه اوست

گردون غبار پایهٔ تخت بلند او

[...]

بازآمد آنکه دولت و دین در پناه اوست

دور سپهر بندهٔ درگاه جاه اوست

مودودشه موئید دین پهلوان شرق

کامروز شرق و غرب جهان در پناه اوست

گردون غبار پایهٔ تخت بلند اوست

[...]

هر که دارد عقل و دین همراه اوست

خود مقام فضل منزلگاه اوست

دو پستان که امروز دلخواه اوست

دو چشمه هم از پرورشگاه اوست

کنون ماه‌چهره به خرگاه اوست

مقارن به صد جان هواخواه اوست

گلزار حسن تازه ز روی چو ماه اوست

گلدسته ی فریب به دست نگاه اوست

ماییم و کشت باغ محبت که سر به سر

زهر آب داده نیش ملامت گیاه اوست

مرغان قدس گرد سرش جوش می زنند

[...]

شاهنشهی است عشق که دل جلوه گاه اوست

آهی که خیزد از دل ما گرد راه اوست

دل را ز کام هر دو جهان سرد ساختن

تأثیر اولین نفس صبحگاه اوست

از یک نگاه، زیر و زبر کردن جهان

[...]

عالم طلسم وحشت چشم سیاه اوست

تا ذره‌ای‌ که می‌رمد از خود نگاه اوست

ماییم و پاسبانی خلوت‌سرای چشم

بیرون رو، ای نگاه‌! که این خوابگاه اوست

شبنم به نیم چشم زدن جوهر هواست

[...]

کو خلوت و چه انجمن آثار جاه اوست

هرجا مژه بلندکنی بارگاه اوست

دل را برون زخود همه یک‌گام رفتنی‌ست

گر برق ناله نیست نگه شمع راه اوست

اقبال خاکسار محبت ز بس رساست

[...]

گر بجنبد عرش فرش راه اوست

از حد امکان برون خرگاه اوست

هر دو عالم گوشه‌ای از گاه اوست

شادی و غم توشه‌ای از راه اوست

مردن هرکس به خاطرخواه اوست

زندگیها هم همه در راه اوست

ای خوشا آن دل که پرتوگاه اوست

ساحت آن در گذار راه اوست

پس‌ یقین‌ هم‌ مقصد و هم‌ راه اوست‌

در مقامی‌ بنده، جایی‌ شاه اوست‌

عقل کل در ناله و در آه اوست

کُشته دیده جزء خود، خونخواه اوست

هر چه بینی در جهان اسپاه اوست

با تو سرکش بندة درگاه اوست

ما همه خاک و دل آگاه اوست

اعتصامش کن که حبل الله اوست