چو نامه بر شاه ایران رسید

سر تاج و تختش به کیوان رسید

که چون او سوی شهر ترکان رسید

به نزد دلیر و بزرگان رسید

کجا عمر ایشان به پایان رسید

که مرگ و فنا سوی ایشان رسید

ز من گفت این بد بدیشان رسید

نه از لشکر ترک و توران رسید

شاه سنجر چون ز میدان جانب ایوان رسید

از زمین بانگ بشارت تا بر کیوان رسید

تا به ‌کیوان گر بشارتها رسد نبود عجب

زانکه منصور و مظفر شاه از میدان رسید

موسم جنگ و غُو شیپور و رنج تن گذشت

[...]

همی تاخت تا شهر خمدان رسید

از او آگهی سوی نوشان رسید

صدر جهان بحضرت شاه جهان رسید

با کام دل بر ملک کامران رسید

گشت از حضور صدر جهان شاه شادمان

چون صدر نزد شاه جهان شادمان رسید

حضرت جنان مثال و بتدریس علم صدر

[...]

صدر جهان ز مجلس جهان رسید

مهمان همی رسد شه و او میزبان رسید

آراست خانمان به خجسته لقای خویش

کز پیش تخت خوان بسوی خانمان رسید

خلد شهر نخشب و از خلد خوشتر است

[...]

غارتِ عشقت به دل و جان رسید

آب ز دامن به گریبان رسید

جان و دلی داشتم از چیزها

نوبتِ آن نیز به پایان رسید

گفتم: جانی به سر آید مرا

[...]

طبعم به عرضه کردن دریا و کان رسید

نطقم به تحفه دادن کون و مکان رسید

هم وهم من به مقصد خرد و بزرگ تاخت

هم گام من به معبد پیر و جوان رسید

این دود عود شکر که جانست مجمرش

[...]

روز طرب رخ نمود روزه به پایان رسید

رایت سلطان عید بر سر میدان رسید

خسرو شب سجده برد بر در سلطان روز

دوش ز درگاه او پشت به خم زآن رسید

بود به میدان عید پیکر خورشید گوی

[...]

تا به دل و جان مرا آفت جانان رسید

بس که ز جانان به من رنج دل و جان رسید

خاک ره از چشم من چشمه خوناب گشت

تا به من از باد غم آتش هجران رسید

تا لب من دور ماند از لب و دندان او

[...]

جهت را ولایت به پایان رسید

قطیعت به پرگار دوران رسید

سکندر چو بر خوان خاقان رسید

پی خضر بر آب حیوان رسید

گُهر‌جوی را تیشه بر کان رسید

جگر‌خوردن دل به پایان رسید

چون بنه عرش به پایان رسید

کار دل و جان به دل و جان رسید

نوح که لب‌تشنه به حیوان رسید

چشمه غلط کرد و به طوفان رسید

شکر که این نامه به عنوان رسید

پیشتر از عمر به پایان رسید

هر جان که بدان سرِّ معما نرسید

در شیب فرو رفت و به بالا نرسید

بیچاره دل کسی که از شومی نفس

در قطرگی افتاد و به دریا نرسید

این خرّمی نگرکه مرا ناگهان رسید

وین مملکت نگرکه بمن رایگان رسید

بختم بخواب نیز نیارست دید هم

کاری چنین شگرف که او را عیان رسید

عمری بمانده بنده درین آزو آرزو

[...]