سپردیم نوبت کنون زال را

که شاید کمربند و کوپال را

ستودن گرفت آنگهی زال را

خداوند شمشیر و کوپال را

مگر نامور رستم زال را

خداوند شمشیر و گوپال را

برهنه کنی تیغ و گوپال را

به بند آوری رستم زال را

ببندی همی رستم زال را

خداوند شمشیر و گوپال را

ندانست مرد جوان زال را

بیفراخت آن خسروی یال را

سپارد بدو شهر هیتال را

فرامش کند گُرز و کوپال را

نیندازد از دست گوپال را

مگر گم کند رستم زال را

نهایت نبودش مرین مال را

همی خواست آوردن او خال را

از این گونه برداشت کوپال را

به گردون برافراشته یال را

در آن بندکردند مر زال را

چو مرغی مر آن هشتصد سال را

سپاری به‌من گرد دزمال را

همان گنج اسباب هیتال را

سپارم به تو گنج دزمال را

بیارم سر شاه هیتال را

ببخشی به من دخت هیتال را

بگیری چو زو تخت و کوپال را

نداد او بمن دخت هیتال را

سپردم به او من دز مال را

چو آمد چنین گفت هیتال را

سپهدار با تیغ و کوپال را

نبیره منم رستم زال را

که بفراخت از کین چو کوپال را

چسان کشت بهزاد و هیتال را

ز شه تاج بگرفت کوپال را

که تا من نگردانم این مال را

نه بگذارم از چنگ کوپال را

بکشتست بهزاد هیتال را

مر آن شاه باروز و کوپال را