پس به آخر چو چشم باز کنی

کار بر خویشتن دراز کنی

گر نقاب از جمال باز کنی

کار بر عاشقان دراز کنی

ور چنین زیر پرده بنشینی

پرده از روی کار باز کنی

از همه کون بی نیاز شود

[...]

ای دوست ترا رسد اگر ناز کنی

ناساز شوی باز دمی ساز کنی

زان میترسم در جفا باز کنی

مکر اندیشی بهانه آغاز کنی

چون تو از پرده روی باز کنی

وز در خانه سر فراز کنی

روی در فضل بی‌نیاز کنی

پشت بر فضلهٔ مجاز کنی

سر این رشته را چو باز کنی

کار بر خویشتن دراز کنی

چو با تو خصم شود سفله ای نه از خرد است

که در خصومت او مکر و حیله ساز کنی

هزار حیله توان ساخت وز همه آن به

که هم ز صلح و هم از جنگش احتراز کنی

نه که صد کس به وی انباز کنی

عشقبازی به همه ساز کنی

ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی

تا کی همه شیوه جفا ساز کنی

دریا دریا بکام مستان ریزی

یک جرعه بما دهی و صد ناز کنی

ز روی ناز و حیا منعم از نیاز کنی

نیازمند توام، گر هزار ناز کنی

گهی که جانب احباب چشم باز کنی

بهر نیاز که بینی هزار ناز کنی

همیشه باز کنی چشم لطف سوی کسان

[...]

خوش آنکه بیخودم از نشاهٔ نیاز کنی

گهی کرشمه، گهی عشوه، گاه ناز کنی

بسی ز خواری خویش اعتبارم برگیرم

که پیش من چو رسی، از من احتراز کنی

عتاب او ز پیامم ازان بود قاصد

[...]

بر این مباش که خون در دل نیاز کنی

به قدر مرتبه حسن خویش ناز کنی

خوش است غارت دل ها، ولی نه چندانی

که عمر جلوه خود صرف ترکتاز کنی

نهایتش گرهی چند وا کند از زلف

[...]

خوش است مرگ اگر برگ مرگ ساز کنی

سزد جمالت اگر هست پرده باز کنی

ز قالب تو زر ده دهی برون آید

درون بوتهٔ اخلاص اگر گداز کنی

بزیر هستی خود تا بکی نهان باشی

[...]

برین مباش که قانون تازه ساز کنی

به قول بلهوس از عاشق احتراز کنی

تمیز عاشق و اهل هوس نمی‌داند

به جان خویش که خاطر نشان ناز کنی

زبان سوسن، بی‌گفتگو نمی‌ماند

[...]

چشم یک چشمزد ار جانب ما باز کنی

با اسیران همه یک لحظه سخن ساز کنی

وانگه از حالت من پرسشی آغاز کنی

هر نوردی که ز طومار غمم باز کنی

زلفکا چند حیله ساز کنی

تا بما ره حیله باز کنی

جادو ار نیستی، چسان خود را

گاه کوتاه و گه دراز کنی

خویشتن را بهیکل طومار

[...]

حیفست که خُلفِ وعده آغاز کنی

با شعر مرا از سر خود باز کنی

با داشتن هزارها بوقلمون

از دادن یک بوقلمون ناز کنی

بودم امید که تا بال و پری باز کنی

نه که از دست من غمزده پرواز کنی