جهان ویژه کردم ز پتیاره‌ها

بسی شهر کردم بسی باره‌ها

جستن مهلت دوا و چاره‌ها

که زنی بر خرقهٔ تن پاره‌ها

چرخ کبود هرشب و رخشان ستاره‌ها

دودی‌ست زآتش من و در وی شراره‌ها

لاغر تنم ز گریه پر از قطره‌های خون

باریک رشته‌ای‌ست در او لعل پاره‌ها

یکچند در نظاره رویت گذشت و نیست

[...]

زین عزا برخاست دود از آتشین رخساره‌ها

رخ به خاکستر نهان کردند آتش پاره‌ها

در آتشم ز دیده شوخ ستاره‌ها

در هیچ خرمنی نفتد این شراره‌ها!

خالی شده است از دل آگاه مهد خاک

عیسی‌دمی نمانده درین گاهواره‌ها

پهلو ز کار عشق تهی می‌کنند خلق

[...]

روان سازد از نور نظاره ها

ز دریاچه دیده فواره ها

ای بهارت را گل خودرو گریبان‌پاره‌ها

خار دیوار گلستانت صف نظاره‌ها

گرم‌رفتاران ز عالم رخت هستی برده‌اند

برق گرد کاروان شد از وطن آواره‌ها

نسبت عشاق چون یوسف خطا باشد ز جرم

[...]

ای خط سبزت بهار محشر آواره‌ها

سنبل زلفت کمند گردن نظاره‌ها

در چمن ای شعله‌خو تا عزم رفتن کرده‌ای

شمع روشن کرده‌اند از مقدمت فواره‌ها

کوکبم را نیست آرامی ز گردش‌های چرخ

[...]

بر فراز هودج آن مه پاره ها

همچو بر مهد سپهر استاره ها

نه چنان کآب آید از آن خاره ها

هست با او بلکه بس دل پاره ها

اوست آن کس کآفرید استاره ها

ره به آن یابید تا در چاره ها

حاجزی یا چون به ناره و باره ها

نزد شهری بهر حفظ و چاره ها

ملجأیی یابند گر در چاره ها

در جبال و قلعه و مُغاره ها

با خلق چون حدیث کنم ز این ستاره‌ها

با کودکان چه گویم ازین گاهواره‌ها

گهواره‌های زرین بینی بر آسمان

همچون زمین غنوده در آن شیرخواره‌ها

چون کودکان به مادر گاهی شوند رام

[...]

ای در بیان مدح و صفات کمال تو

قاصر زبان و کلک فصیح‌العباره‌ها

دیباچه کلامت سردفتر کمال

بوسیدن رکابت خیرالزیاره‌ها

برقینه مغنیه نظم دلکشت

[...]

سرگشته بانوان وَسَطِ آتشِ خِیام

چون در میانِ آبْ نُقُوش ستاره‌ها

اطفالِ خردسال ز اطرافِ خیمه‌ها

هرسو دوان چو از دِل آتشْ شَراره‌ها

غیر از جگر که دسترسِ اَشْقِیا نبود

[...]

آتشین نگاه تو، زند به دل شراره ها

سوزم از شرار غم، چو آتشین ستاره ها