نوشته که هر کو بدین جا رسد

به پرسیدن دخمه ما رسد

ملکست محبت تو و خلقیست منتظر

این کاردولتست کنون تا کرا رسد

من خود کیم که صافی وصلش طمع کنم

اینم نه بس که دردی دردت بمارسد

نم چشمه کز سنگ خارا رسد

چو اندک بود کی به دریا رسد

شعر تو از شرع بدانجا رسد

کز کمرت سایه به جوزا رسد

نخل چو بر پایه بالا رسد

دست چنان کش که به خرما رسد

جانا حدیث عشق چه گویی کجا رسد

آیا بود که نوبت وصلت به ما رسد؟

تا من کیم که صافی وصلت کنم طمع

اینم نه بس که دُردیِ دَردت به ما رسد؟

خاک درت به دیده رسد بی گزاف نیست

[...]

قدر تو ز ابتدا چو همی بر سما رسد

دانی که تا محل توزین پس کجا رسد

چشم تو ناز می‌کند ناز جهان تو را رسد

حسن و نمک تو را بود ناز دگر که را رسد

چشم تو ناز می‌کند لعل تو داد می‌دهد

کشتن و حشر بندگان لاجرم از خدا رسد

چشم کشید خنجری لعل نمود شکری

[...]

نوبت پاس وصل تو بو که شبی به ما رسد

سلطنتی چنان عجب گر به چنین گدا رسد

ما ننشسته یک نفس باهم و شهر پر سخن

قصه ماجرای من تا پس از این کجا رسد

کار به جان رسید و تو هیچ به ما نمی رسی

[...]

گرش نکبت از چرخ والا رسد

نه این نکبت او را به تنها رسد

هر آن کس که شادان بدین جا رسد

به پرسیدن شاه والا رسد

ملکست وصل تو بچو من کس کجا رسد

واین مملکت کجا بمن بینوا رسد

وصل ترا توانگر و درویش طالبند

وین کار دولتست کنون تا کرا رسد

در موکب سکندر بودند خلق واو

[...]

درد مرا مگر ز طبیبم دوا رسد

فریاد خستگان بلا هم خدا رسد

آن جور و خواریی که تو کردی به جان من

گر برکشم ز سینه خروشی مرا رسد

عشّاق روی خوب تو بسیار در جهان

[...]

هر دم ز عشق، بر دل من صد بلا رسد

آری، بدور حسن تو اینها مرا رسد

جانم بلب رسید در این محنت و هنوز

تا کار دل ز دیدن رویت کجا رسد

انعام عام تو همه را میرسد، چه شد

[...]

تا ز نسیم رحتمش رایحه‌ای به ما رسد

بر سر راه آرزو منتظریم تا رسد

گر کششی نباشد از جاذبهٔ عنایتش

در طلب وصال او کوشش ما کجا رسد

اهل سلوک سر به سر طالب گنج وحدت اند

[...]

هر لحظه بر دلم ز تو گر صد بلا رسد

از هر بلا به درد دلم صد دوا رسد

هر صبح مژده میرسدم با صبا ز یار

خوش وقت آن سحر که خودش با صبا رسد

لرزد همیشه بر تن او پیرهن ز باد

[...]

کار من خراب ندانم کجا رسد

موجی اگر به کلبه ام از بوریا رسد

دور فلک به کام حریفان دیگر است

نوبت به ما عجب که درین آسیا رسد

صد حرف می زنیم به آن بی وفا، ولی

[...]

عاقل ز فکر چون به در کبریا رسد

از موج آب مرده به دریا کجا رسد

در وادیی که خضر در او موج می زند

ما ایستاده ایم که بانگ درا رسد

در زاهدان سماع سرایت نمی کند

[...]

در بزمگاه وصل چو نوبت به ما رسد

مینا جدا، پیاله جدا، می جدا رسد

گل سر به نازبالش بلبل نمی نهد

در گلشنی که پای نسیم حیا رسد

چون طفل غنچه، از گل کم قسمتی مرا

[...]

چشم ترم گهی که به آن خاک پا رسد

باشد چنان که تشنه به آب بقا رسد

از لذت خدنگ تو ترسم که روز حشر

من کشته تو باشم و دعوای ترا رسد

گل را کند ذخیره صدساله در کنار

[...]