سوی گنبدان دژ فرستادیم

ز خواری به بدکارگان دادیم

به پیش سران پندها دادیم

نهانی به کشتن فرستادیم

به پیش شبانان فرستادیم

به پروار شیران نر دادیم

بدو گفت خوش مژده ای دادیم

ز شادی دری تازه بگشادیم

جوانی هردوان بر باد دادیم

دو گیتی بر سر کامی نهادیم

بسی خلعت و خواسته دادیم

بکام دل آنجا فرستادیم

دستی که به عهد دوست دادیم

از بند نفاق برگشادیم

زان زهد تکلفی برستیم

در دام تعلق اوفتادیم

از پیش سجاده بر گرفتیم

[...]

سر بر خط عاشقی نهادیم

در محنت و رنج اوفتادیم

تن را به بلا و غم سپردیم

دل را به امید عشق دادیم

غم‌خواره شدیم در ره عشق

[...]

گفت کانبارخانه بگشادیم

ابر گر زفت گشت ما رادیم

در دیدۀ دیده دیده​ای بنهادیم

و آن را ز ره دیده غذا می​دادیم

ناگه بسر کوی جمال افتادیم

از دیده و دیدنی کنون آزادیم

تا رخت دل اندر سر زلف تو نهادیم

بر رخ ز غم عشق تو خونابه گشادیم

در کار تو جان را به جفا نیست گرفتیم

در راه تو رخ را به وفاراست نهادیم

در آرزوی روی تو از دست برفتیم

[...]

گیتی به سر سنان گشادیم

پس از سر تازیانه دادیم

ملک همه خسروان گرفتیم

سد همه دشمنان گشادیم

بنیاد جهان اگر کهن بود

[...]

بستیم میان و خون دل بگشادیم

پندار وجود خود ز سر بنهادیم

ما را چه کنی ملامت، ای دوست که ما

در وادی بینهایتی افتادیم

چو روی اندر بیابان در نهادیم

بذات العرق با خضر اوفتادیم

چو درگهواره گور اوفتادیم

چو طفلان ما در آن عالم بزادیم

گهی سر بر سر زانو نهادیم

گهی در های و هوی هو فتادیم

حقیقت بر تو این در برگشادیم

ترا گنج یقین در دل نهادیم

ترا دادیم و دیگر کس ندادیم

همه از بهر دیدارت نهادیم

ترا امشب یکی جامی که دادیم

حقیقت امشبت این درگشادیم

ساقیا ما ز ثریا به زمین افتادیم

گوش خود بر دم شش تای طرب بنهادیم

دل رنجور به طنبور نوایی دارد

دل صدپاره خود را به نوایش دادیم

به خرابات بدستیم از آن رو مستیم

[...]