چنان در عشق جانان در عتابست

ز ذوق عشق جانان در خطابست

ترا اینجا سؤالست و جوابست

ز قول حق ترا بیشک عذابست

تو در خوابی و دنیا همچو خوابست

یقین عمر تو اینجا در شتابست

در این طوفان دل جمله خرابست

گرفته پیش و پس گرداب آبست

تو هستی او ولی صورت حجابست

ز صورت جمله اعداد و حسابست

که اینجا جملگی بند حجابست

ولیکن شرع در عین حسابست

ترا چون اصل خاک و باد و آبست

فتاده آتشی در دل چه تابست

حجابی نیست کاین سر بی حجابست

دل ذرّات با خود در حسابست

بر عاشق بهشت اینجا عذابست

اگرچه اندر او عین عتابست

حجاب جسم و تن خوردست و خوابست

تنت پیوسته در عین عذابست

حجابت صورتست و بس حجابست

از آن اینجات اعداد و حسابست

مرا چه غم از این رنج و عذابست

که در جانم نمودار خطابست

چو اصل سرکشی دارد شبابست

از آن کارش همه آخر خرابست

در این جو دل چو دولاب خرابست

که هر سویی که گردد پیشش آبست

وگر تو پشت سوی آب داری

به پیش روت آب اندر شتابست

چگونه جان برد سایه ز خورشید

[...]

دلم چو زلف پریشان دوست پر تاب است

ز سوزناکی چو ماهیی که بر تابه‌ست

از آن زمان که بدیدم پر آب چشمانش

کنار من ز سرشک دو دیده غرقاب است

گزاف نیست ز سیلاب دیده گر گویم

[...]

بیا کز رفتنت جانم خرابست

دل از شور نمکدانت کبابست

درنگ آمدن، ای دوست کم کن

که عمر از بهر رفتن در شتابست

من آیم هر شبی سوی تو، لیکن

[...]

بیا که بی تو دل خسته غرق خوناب ست

مرا نه طاقت صبر و نه زهره خواب ست

شب امید مرا روز روشنایی نیست

جز از رخ تو که در تیره شب چو مهتاب ست

یکی ببین که دل من چگونه می سوزد

[...]

وان مادر تو که در نقابست

او هم ز غمت چو من خرابست

آن مه که دلت ازو خرابست

لیلیست نه آخر آفتابست

چون عشق بود به دل ، صوابست

مه در شب تیره آفتابست