بحمدالله که از نیروی بخت و قوت طالع

در آخر شامل احوال ما لطف‌الله آمد

ز عون حق کلید نصرت و مفتاح فیروزی

بدست خسرو صاحب قرآن طهماسب شاه آمد

خراسان و عراق و شام در زیر نگین او

[...]

دریغ و درد که از محفل جهان چون شمع

بچشم اشک‌فشان رفت میرزااحمد

ز شوق صحبت روحانیان ز عالم تن

بسوی عالم جان رفت میرزااحمد

ازاین چمن شد و مرغان بناله می‌گویند

[...]

فرید دهد مسیب که کوکب بختش

ز روشنی برخ ماه‌طلعتان ماند

محیط فیض رسانی که خامه از دستم

ز وصف او بسحاب گهرفشان ماند

بنای همت او طرفه مرتفع قصریست

[...]

چو تیغ نادر دوران شهنشه ایران

بدهر غلغله از فتح قندهار افکند

برای جستن تاریخ این همایون فتح

ببزم اهل سخن رهروی گذار افکند

کشید سر بگریبان و مطلعی مشتاق

[...]

فروغ مشعله دودمان مرتضوی

که همچو مهر بر آفاق مدتی تابید

مه سپهر شرف میرزا شفیع که بود

چه طعنه‌ها زد رخشندگیش بر خورشید

غروب کرد چنان تیره ساخت عالم را

[...]

غنچه گلبن مقصود زمان

رفت بر باد فنا تا خندید

صرصر حادثه چون برگ خزان

دفتر هستیش از هم پاشید

کرد خون در دل مرغان چمن

[...]

هزارافسوس از آقا علی‌اکبر که دست او

فشاندی میوه دایم همچو شاخ نخل بارآور

دریغا زان سحاب فیض کز دست در افشانش

بجای قطره چون ابر بهاری ریختی گوهر

دریغا زان سپهر جود کافشاندی به مسکینان

[...]

آه از آن کودک نورس که بود

از غم ایام خراشیده چهر

توسن کین تاخت چو بر پیکرش

جور سپهر و ستم ماه و مهر

گفت خرد از پی تاریخ او

[...]

گشته جور محمد نبی خسته جگر

که خورند از غم او بنده آزاد افسوس

عاقبت غمکده هستی او را چون سیل

آب شمشیر فنا کند ز بنیاد افسوس

از تسیم ستم و صرصر بیداد سپهر

[...]

سیدمحمد آنکه فلک از وفات او

پنهان دریغ میخورد و آشکار حیف

زین گلستان نچیده گلی شد برون دریغ

زین بوستان نخورده بری بست بار حیف

نخلش ز پا فتاد ز جور سپهر آه

[...]

ازین محنت‌سرا گردید چون شمس‌النساء بیرون

ز الطاف الهی جنت المأوی شد منزل

ز کلک خویشتن مشتاق جستم سال تاریخش

رقم زد شد به فردوس برین شمس‌النساء داخل

جوان جوان بخت و فیروز طالع

ثمین گوهر رشته نسل آدم

رفیع المکانی که صد پایه قدرش

نهاده قدم بر سر عرش اعظم

از آن نام نامیش گردیده صادق

[...]

آه از چرخ جفاپیشه که دست

نکشد یکنفس از جور و ستم

هرکه از گردش ایام گذاشت

پا درین مرحله چون نقش قدم

ساختش ره سیر از دشت وجود

[...]

جناب حاجی نیکو خصال عبداله

که نام او به نکوئیست شهره ایام

کسیکه خاتم فیروزه فلک چو نگین

ز نام نامی او گشته است صاحب نام

کسیکه نکهت خلقش بود حیات جهان

[...]

حیف از سید محمد کامد از دور سپهر

پرتو خورشید رویش عاقبت برطرف بام

رفت از این محفل برون و رفتنش احباب را

کرد ز هر غم بکام و ریخت خون دل بجام

کوکب برج سیادت بود و میکردند کسب

[...]

آه کاخر رفت حاجی میرمعصوم از جهان

وز وفاتش تیره شد عالم بچشم خاص و عام

ناگهان پرواز کرده روز یاران شد سیاه

آفتاب زندگی چون آمدش برطرف بام

از شراب مرگ بیخود گشت تا صبح نشور

[...]

زبده اهل کرم آقا نبی

صاحب عز و شرف و احتشام

آنکه صحاب کف فیاض اوست

فیض‌رسان همه خاص و عام

آنکه ز خمخانه لطفش بود

[...]

صد دریغ از حضرت آخوند مولانا شفیع

مرکز پرگار دانش قدوه ارباب علم

آنکه بود از دانش او منتظم شیرازه وار

دفتر دانائی و مجموعه آداب علم

آنکه بر دلها گه تقریر مانند کلید

[...]

افغان ز شیشه چرخ کاین واژگونه مینا

آخر می اجل ریخت در جام میرمعصوم

او بود طایر قدس شد زین چمن که گیتی

ویرانه است و باشد ویرانه درخور بوم

القصه زین غم‌آباد چون رفت در وفاتش

[...]

واحسرتا که غوطه زد آخر بخاک و خون

چون صید خورده تیر جفا میرزا رحیم

جز زخم کین نچید گلی زین چمن گذشت

بس تندتر ز باد صبا میرزا رحیم

از لب پی شکایت اعدا به پیش دوست

[...]