صد دریغ از حضرت آخوند مولانا شفیع
مرکز پرگار دانش قدوه ارباب علم
آنکه بود از دانش او منتظم شیرازه وار
دفتر دانائی و مجموعه آداب علم
آنکه بر دلها گه تقریر مانند کلید
از لب معجر بیانش بود فتحالباب علم
تیره شد از رفتنش عالم چو پنهان ساخت روی
از زوال کوکبش خورشید عالمتاب علم
چون برون رفت از جهان وز رفتن او شد سیاه
روز روشن همچو شب بر دیده اصحاب علم
کلک مشتاق از پی تاریخ سال او نگاشت
شد روان از بزم دنیا قدوه ارباب علم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به فقدان مولانا شفیع، عالم برجسته و مرکز علم و دانش اشاره دارد. او با دانش و بیان شیوا، در دلها تاثیر میگذاشت و علم را به دیگران منتقل میکرد. رفتن او موجب تاریکی و غم در دنیا علم شده و روز روشن را به شب تبدیل کرده است. شاعر از او به عنوان یک ستاره درخشان یاد میکند که با رفتنش، عالم علم دچار نقصان شد. در نهایت، شاعر از سال فوت او یاد میکند و فقدانش را در جمع علم و ادب احساس میکند.
هوش مصنوعی: ای کاش مولانا شفیع، که در مرکز دایرهی علم و دانش قرار دارد و در میان ارباب علم مقام والایی دارد، زنده بود.
هوش مصنوعی: کسی که با دانش و آگاهیاش، همه چیز را به نظم و ترتیب درآورده و اساس و چارچوب علم و آداب آن را فراهم کرده است.
هوش مصنوعی: شخصی که با سخنانی دلنشین و روشن، درک و فهم را برای دیگران آسان میکند، به مانند کلیدی است که دروازهی علم و دانش را میگشاید.
هوش مصنوعی: پس از رفتن او، جهان تیره و تار شد، مانند این که خورشید علم، با ناپدید شدنش، خود را از دید پنهان کرده است.
هوش مصنوعی: وقتی او از این دنیا رفت، روز روشن برای اصحاب علم مانند شب تاریک شد و همه چیز را غم و اندوه فراگرفت.
هوش مصنوعی: قلم معشوق به دنبال ثبت تاریخ سال او نوشت، و از مجالس دنیوی کنارهگیری کرد و به سوی افکار عالمانه رفت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.