ای آنکه همیشه دل تو رادی جوید

طبع تو همه گرد در رادی پوید

چون ماه سخای تو همه جای بتابد

چون مشک عطای تو بهر جای ببوید

از سنگ بنام تو همی سوری خیزد

[...]

ملکا کار تو بسامان باد

کار اعدای تو پریشان باد

رنجها را بقات فرمان ده

دردها را لقات درمان باد

راحت جان صد هزار تنی

[...]

خدایگانا چرخ برین زمین تو باد

بروز کوشش روح الامین امین تو باد

همیشه دولت و اقبال در یسار تو باد

همیشه فره و فرهنگ در یمین تو باد

بهمت فلکی و به آفرین ملک

[...]

مخالفان ترا گردن ای ملک زده باد

بتیر محنتشان دیده دل آژده باد

ز راستی وز رادیت باد نفس شریف

ز زیرکان و ردان در سرای تو رده باد

خجسته جشن سده بر تو شاه فرخ باد

[...]

هرکه را دهر از عمادالدین بدل دوری دهد

جانش را جاوید پیش دیو مزدوری دهد

خار و خارا دوستانش را گل سوری دهد

دشمنانش را فلک شب‌های دیجوری دهد

سائلان را دیبه زربفت شاپوری دهد

[...]

مرا رنج بسیار و کم روزگار

بشادی کسم نیست آموزگار

نه هستند یاران من مهربان

نه هستند خویشان من سازگار

زمانی همی نالم از یار بد

[...]

آذر فرو زو می خور شاها بماه آذر

آیین ماه آذر بوی می است و آذر

باد ابد رد مانده دشمنت چون کمانه

بگذار شادمانه صدا ور مزدو آذر

یک بخشش تو کردن بار دویست گردون

[...]

ای مکان سعد و کان جاه و ارکان ظفر

جشن فروردین فرخ بر جهان افکند فر

بر تو میمون باد و فرخ ای شه پیروزگر

می خور و بفروز جان با ناز و نوش کام و گر

از تو بفروزد خردمندان گیتی را بصر

[...]

ایا ز عز و شرف تاج برنهاده بسر

زمانه بر ده همه عمر دشمنانت بسر

اگر بجای پسر دختر آیدت چه زیان

که دختر چو تو باشد به از هزار پسر

اگر شهی را باشد دو صد پسر همه شیر

[...]

تا هست جان مؤمن بدخواه جان کافر

نوروز باد خرم بر میر ابوالمظفر

پیوسته باد با او تایید و دولت و فر

او شاد باد دائم از شهریار جعفر

از هیچ کار ویرا در دل مباد کیفر

[...]

ای وصل تو آب و هجر تو آذر

ماننده تو نزاید از مادر

آذر شود از رضای تو آزار

وازار ز خشم تو شود آذر

با مهر تو لاله روید از سندان

[...]

ای چون بهشت مجلس و چون آسمان حصار

تا روز حشر باد در او شاد شهریار

دیوارهاش محکم و عالی سپهروش

ایوانهاش خرم و رنگین بهشت وار

مغز اندر او نیابد چیزی بجز نسیم

[...]

ای افسر زمانه و ای شاه روزگار

از دولت آفرید ترا آفریدگار

رادی وراستی است ترا روز و شب سخن

مردی و مردمی است ترا سال و ماه کار

باشد شکار شاهان دائم تذرو و کبک

[...]

ای بسته جفا با دل و گشته ز وفا دور

کرده دل من زار بقول و سخن زور

قول تو نوازم چو مرا دارد غمگین

فعل تو مرا همچو ترا دارد رنجور

گفتم بنهم بر دگری نام تو آخر

[...]

منم ز حسرت دیدار یار زار و نزار

همی بگریم چون ابر نوبهاری زار

یکی درخت بکشتم ببوستان امید

که ناز بودش برگ و نشاط بودش بار

بآب مهرش پروردم و بباد هوی

[...]

ای توئی بیچارگان را چاره و فریادرس

ایزد از هر دو بند و سختی مر ترا فریادرس

هرکه را رنجی بدو آمد تو برداری ازو

بر ندارد رنج تو جز کردکار پاک و بس

جز بکردار نشاط و ناز نگذاری قدم

[...]

بوصل اندرون یافتم کام خویش

رهاندم ز دام غم اندام خویش

نشستم چنان چون همی خواستم

به آرام دل با دلارام خویش

نمودم بدو روی گلرنگ خویش

[...]

دلشاد نشستم بمقام پدر خویش

برغم نکند سرد دلم رهگذر خویش

کز هر چه بگیتی خبر هست بجستم

بسیار ندارم ز بزرگی گهر خویش

گه بوسه ستانم ز عقیقی شکر دوست

[...]

رهی سوار و جوان و توانگر از ره دور

بخدمت آمد نیکو سگال و نیک اندیش

پسند باشد مر خواجه را پس از ده سال

که باز گردد پیر و پیاده و درویش

خزان ببرد بهاء همه بهار ز باغ

ز برگ زرد بدینار زرد ماند راغ

چراغ شمس فلک زیر دود گشت نهان

شد از ترنج همه باغ پر ز شمع و چراغ

شمال سرد پدید آمد و پدید آورد

[...]