ای چون بهشت مجلس و چون آسمان حصار

تا روز حشر باد در او شاد شهریار

دیوارهاش محکم و عالی سپهروش

ایوانهاش خرم و رنگین بهشت وار

مغز اندر او نیابد چیزی بجز نسیم

چشم اندر او نبیند چیزی بجز نگار

دیبا به پیش نقش تصاویر او چو خاک

خارا بمحکمی بر دیدار او چو خار

باد اندر او بحیله نیابد همی گذر

دیو اندر او بجلوه نیابد همی گذار

مانند قدر و همت شاه جهان بلند

چون تخت و دولت ملک عالم استوار

شاه اندر او نشسته بشادی و خرمی

پیش اندرش نهاده همه گیتی آشکار

هر سو که بنگرد همه باغ است و بوستان

هرجا که بگذرد همه جویست و جویبار

نقش بهشت بیند و آرایش بهشت

بوی بهار یابد و پیرایه بهار