در بر آن خار کن با صد نیاز

گاه کردندش سلام و گه نیاز

قامتش کردند از پا تا بسر

غرق مروارید و یاقوت و گهر

خرقه ی پشمینه اش انداختند

[...]

طاعت بی فکر و بی یاد حضور

مرده باشد جان آن گور است گور

حرف بیمعنی درخت بی ثمر

ابر بی باران و بحر بی گهر

طاعت بی فکر میدان ای جناب

[...]

زان تفکر در خود و ایام خود

اندر آغاز خود و انجام خود

رخنه ای اندر دل خود باز کرد

دل از آن رخنه گشودن ساز کرد

زان نشاطش رخنه ای دیگر گشود

[...]

یک جوانی بود در ایام پیش

روزگار آورد بر روزش پریش

شد تهی دست و پریشان روزگار

نی به دستش بود کسبی و نه کار

مایه ای نی تا از آن سودی کند

[...]

آن شنیدی که سلیمان نبی

خواست دستوری ز یزدان غنی

تا صلای عام سلطانی کند

هرچه جاندار است مهمانی کند

گفت یا رب جمله را روزی ز توست

[...]

کرد روزی را معین بعد سال

داد فرمان از پی جمع نوال

جن و انس و وحش و طیر و دیو و دد

جمله افتادند اندر سعی و کد

جمله ساعی در براری و بحار

[...]

آنکه هم تن داد و هم تن را روان

هم به ما نان داد و هم دندان نان

پس تمام حال خود را بازگفت

با زن خود شمه ای از راز گفت

هر دو رو از غیر حق برتافتند

[...]

صد گلستانش شکفتن ساز کرد

صدهزاران گلشنش در باز کرد

آهوئی را صید کرد از دشت چین

ملک چینش آمد اندر آستین

رخنه ای دید و نظر کرد اندران

[...]

عشق باشد لیک اگر نی صد مرض

در مرض هم نفس دون را صد غرض

آنچه باشد صد غرض در آن نهان

عشق باشد آن مرض نبود بدان

عشق خوانی آن مرضها را عجب

[...]

همچنانکه باقی آن داستان

که من و تو داشتیم اندر میان

داستان آن خلیل با وفا

وان فدا کردن پسر را در منا

داشتیم این قصه را اندر میان

[...]

کآمد از دربار عزت جبرئیل

کاروان ملک سرمد را دلیل

گفت بعد از صد درود و صد سلام

کای فراز قاب قوسینت مقام

گویدت حق با سلام و با درود

[...]

گفت پیغمبر به پیغام آورش

کاین حسین و این سر و این پیکرش

کاش بودی صد حسینم در جهان

کردمی قربان آن سلطان جان

گر حسین بن علی جان من است

[...]

ای مدینه نوبت غم آمدت

تا قیامت سوگ ماتم بایدت

هان و هان ای خاک یثرب خونگری

خونگری ابر بهار افزون گری

هرچه سنگی در برت بر سینه زن

[...]

ای زمین کربلا دل شاد زی

تا قیامت زان سبب آباد زی

البشاره ای زمین کربلا

کایدت مهمان سلطان الوری

آسمان شو عرش شو بر خود ببال

[...]

در رکابش خیل جانبازان همه

نوجوانان و سرافرازان همه

رخش دولت زیر ران راند همی

از شهادت آیه ها خواند همی

بامگاهی بر به بومی پا نهاد

[...]

چون نهفت از خجلت سلطان دین

چهره ی زرد آفتاب اندر زمین

بی تحاشا خسرو روز از سریر

خویشتن افکند در دریای قیر

خور چو نور دین احمد شد نهان

[...]

سر سراسیمه برآورد آفتاب

چهره ی افروخته با اضطراب

جست بیرون از نهان دیوانه وار

خویش را می زد همی بر کوهسار

خون فشان از هر کناره زرد روی

[...]

گفت با ایشان شه ملک بقا

ای سرافرازان میدان بقا

دوست گویا طور دیگر خواسته

بزم دیگر بهرتان آراسته

این جهان خاکست و جای خاکیان

[...]

هان بیارید آن یکی فرزند من

وان یکی نوباوه دلبند من

هین بیاریدش به قربانگه برم

بهر مهمانی بسوی شه برم

مادرش را گر به پستان نیست شیر

[...]

ای پدر هنگام رخصت دیر شد

دل از این ویرانه دیرم سیر شد

تا بکی بینم همالان سینه چاک

آن یکی در خون و آن دیگر بخاک

تا بکی بینم تورا تنها و فرد

[...]