دایم به ته حوری روشی نگار بو!

ساقی و صراحی و پیاله کار بو!

مغنّی تنه زهره‌یِ سر سالار بو!

تا دنی بو، این صحبت تنه به‌کار بو!

ای رستم پیون، چاکر تنه هزار بو!

[...]

یا ربْ سَد و بیست سالْ عمرِته دراز بو!

ته روشن درِ دولتْ همیشه باز بو!

ته نومْ محمودآسا به دَنی ممتاز بو!

ته دشمن نگون‌سار و دوست سرفراز بو!

ده و دو هزار کوس، شو و روز بساز بو!

[...]

یا ربْ که تنه دولتْ به کامرونْ بو!

خدا وُ رسولْ با علی یاوَروُنْ بو!

ته کیسهْ زر و سیمْ همه جا افزونْ بو!

عَیش وُ زندگُونی به ته جاوِدوُنْ بو!

افلاتونْ‌آسا حکمتْ تنه افزون بو!

[...]

نُوروزِ گِل قُلْ انّما تویی تو

وینشِ همه، ذهن وُ ذکا تویی تو

اِنَّ اَکرَم وُ یاسینْ، طاها تویی تو

صٰائِمُ‌النّهار، لیل و یَغْشا (یغشیٰ) تویی تو

ای قصرُ لدّنی، رَبّنا تویی تو

[...]

تا که گردش نیلوفری بپا بو،

ته دلْ خرّم و خوان کرم بجا بو!

دشمن زرد و زار مجه، دل ته بجا بو!

دولت و اقبال ته، همیشه بجا بو!

تنه دشمن جومه، مدام قبا بو!

[...]

امیر گنه: لَمالَمْ بدیمه لٰارره

سی خیمه و خرگاه دیمه سبزه‌زارره

به سَیر وُ گشتْ همه دشتی شکاره

شهْ سَرْ ره پایینْ دینگو نوینّهْ ماره

یکی نیه مه دلْ، دنیه، چهاره

[...]

امیر گنه: چارده دُوستهْ سالْ خجیره

دوستِ سینه‌مالْ، وارنگِ کال خجیره

کومِ دلْ رَسیینْ به وصالْ خجیره

خراجِ دَنی، یکْ مویِ خالْ خجیره

به بُوسه کاری، دوستِ سو آل خجیره

[...]

امیر گنه: چن چی خشه: تنگ دهون ته

سُو آل و جنافه و لُو و دندون ته

سیمینْ بدنْ، آهُو گردنْ، نارپستونْ نه

دل و دینْ ره تاراجْ بَورْد بو چشمونْ ته

دیمْ قُرصِ خُورْرهْ مُونّه به جاودونْ ته

[...]

امیر گنه: منْ بَندومهْ کردْگاره

وی که پرسشْ ره راستْ کنّه من ویاره

اُمیده مَحْشرِ روزْ نَزْدِ غَفّاره

اُونْوختْ کردهْ، فاشْ بُونه، هَرْ چی که داره

مه دلْ به ته جٰا مهرهْ‌ورزی سَرْ داره

[...]

امیر گنه: عالمْ ره بروتمهْ جویی

سنگ ره سَرینْ کردمهْ درازه شویی

آدمْ مثلِ گَندمْ، فلک آسیویی

یکوارْ وینّی که سَنگْ به سرِ سَنگْ سُویی

ناکَسْ دارمه که ته پیش پیه وشویی

[...]

خُورْ کیهْ که بُو خوانچه کَشْ ته سرایی؟

چی حاجتْ چراغ و مُونگْ، به ته درگایی؟

مُونگْ ره اُونْطری داغْ به دیمْ هُونیایی

مُونگْ جُراَتْ ندارْنهْ هرگزْ روزْ درآیی

چی بَومْ خجیرهْ نوم و بی‌همتایی

[...]

دیرْ هاکتْ هزارْ داغْ به دلْ دارمه جایی

سُورینه وَشْ، کوکِ رَوشْ، بُورْده جایی

امیر دْ خِشْ وَر دارْنه، مدّعایی

مُونگْ جُراَتْ ندارْنهْ هرگزْ روزْ درآیی

دلْ گَرْمهْ به مهرْ، اَندی هادهْ که دایی

[...]

رقیبْ دوستْ ره راهْ بَزوئه، وایی وایی

نَدومّه راهِ چین بُوردهْ یا ختایی

مه زَخْمینهْ دلْ ره که مَرْهَمْ وی دایی

سیرْندیمهْ دوستْ‌ره (که)، شونه وایی وایی

اَندی شَرْ که خورْ تاونهْ بامدایی،

[...]

امیر گنه: عاشقمهْ کیجاره بی‌شی

گرهْ بَزهْ مه رشته‌یِ جانْ به می‌شی

دیمْ سرخه گِلْ ولگهْ کیجاره بی شی

شه کَمنْ ره مه گردنْ دَوِست وکشی

ته مشکینْ کَمنْ ره که بئیرهْ ته شی

[...]

نَدوُمِّهْ مِهْ جٰانْ جِدٰا بُونی بِهْ مِهْ چیرْ

بَسُوتِهْ مِنِهْ دِلْ‌وُ کِبٰابِهْ چُونْ طیرْ

مِنْ شِهْ دَرْدِ عِشْقْ‌رِهْ وینهِ کِهْ بَووِمْ تیرْ

تِهْ دِلْ‌رِهْ کِهْ (ذره) رَحْمْ نییِهْ وینهِ بَووِمْ میرْ

کی گِتْ بُو بِهْ سٰالِ گِرْدِشْ، شٰالْ بَووهْ شیر؟

[...]

اونْ حالْ که خِدا اُو کِرْدِهْ آدِمِ خاکْ

مِهْ گِلْ‌رِهْ خَمیرْ هٰا کِرْدِهْ ته غَم وُ واکْ

سَیْلِ دِ چِشْ مه اَنْدی بیُورْدِهْ خاشاکْ

که خارِ مُژِهْ دَوِسِّهْ مه دیدهْ چاکْ

مه دِریویِ دِلْ هرگه که بییِهْ کُولاکْ،

[...]

استا بیمه خینُو خرنْ با دِل تنگْ

ترسیمه تلاوَنگ بکنّه «تلاوَنگْ»

برُو منه خاکِ سَرْ، چیرهْ خُورِ رنگْ

نکنْ شه سَرِ می، نزنْ شه سینهْ سَنگْ

اُونطورْ هاکنْ وَنگْ، دشمنْ نشنوئه ته ونگ

[...]

امیر گنه: آهُو ره دیمه کَردهْ رَمْ

د زلفْ، د گِلْ سَرْ هونیا هزارچَم

د تازه نَرگسْ دارنه خُمارْ لَمالَمْ

بروُ دخشْ هادمْ که غَمْ مه بوّه کَمْ

چنگچی چَنّه زَنّی شه تارْ ره زیل و بَمْ؟

[...]

اوُنْ جامْ که جَمشید می‌بَخِرْد بی یکی دَمْ

از اوُنْ جامْ تِرِهْ سی نَوُوئه یکی کَمْ

نگینْ چه سُلَیمٰانی وُ جٰامِ چُون جَمْ

اَیْ جَمْ صفتْ! ته دولتْ دَمی نَوِّه کَمْ!

عیسیٰ دَمْ وُ یحییٰ قَدِمْ، مه دِلِ شَمْ!

[...]

اگر که آتشِ جا، مه گُوشْتْ وُ ریجِنْ،

آنون که یاری کِنّنِهْ، دور وریجن

ته مَثِلْ نیکو مُونّنهْ، شیر اندیجن

شیرین لویی، تَنِ پاکْ‌رِهْ شیر بریجن

هلالهْ به خوبیِ ته، گرها وریجن

[...]