گنجور

عراقی » لمعات » لمعۀ پانزدهم

 

و غنیلیمنیقلبیو غنیت کما غنی

و کنا حیث ماکانوا، و کانوا حیثما کنا

عراقی
 

عراقی » لمعات » لمعۀ شانزدهم

 

و کل الذیشاهدته فعل واحد

بمفرده لکن بحجب الاکنة

اذا ما ازال الستر لم ترغیره

و لمیبق بالاشکال، اشکال ریبة

عراقی
 

عراقی » لمعات » لمعۀ هفدهم

 

لایرجع الطرف عنه عندرؤیته

حتییعود الیه الطرف مشتاقاً

عراقی
 

عراقی » لمعات » لمعۀ هفدهم

 

شهدت ولم اشهد لحاظاً لحظته

و حسب لحاظ شاهد غیر مشهد

عراقی
 

عراقی » لمعات » لمعۀ بیستم

 

متیعصفت ریح الولا قصف اخاً

غناء و لو بالفقر هبت لربت

عراقی
 

عراقی » لمعات » لعمۀ بیست و دوم

 

لانیفیالوصال عبید نفسی

و فیالهجران مولیللموالی

و شغلیبالحبیب بکل وجه

احب الیمن شغلیبحالی

عراقی
 

عراقی » لمعات » لعمۀ بیست و دوم

 

ارید وصاله ویرید هجری

فاترک ما اریدلمایرید

عراقی
 

عراقی » لمعات » لمعۀ بیست و ششم

 

نحن فیاکمل السرور ولکن

لیس الا بکمیتم السرور

عراقی
 

عراقی » لمعات » لمعۀ بیست و هفتم

 

بذالک سر طال عنک اکتتامه

ولاح صباح کنت انت ظلامه

فانت حجاب القلب عن سر غیبه

ولولاک لمیطمع علیه ختامه

عراقی
 

عراقی » لمعات » لمعۀ بیست و هشتم

 

ففی کل شیئ له آیة

تدل علی انه واحد

عراقی
 

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۷

 

قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا

البدر غدا ساقی و الکأس ثریانا

الصبوه ایمانی و الخلوه بستانی

و المشجر ندمانی و الورد محیانا

من کان له عشق فالمجلس مثواه

[...]

مولانا
 

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۹

 

تعالوا بنا نصفوا نخلی التدللا

و من لحظکم نجلی الفؤاد من الجلا

نعود الی صفو الرحیق بمجلس

تدور بنا الکاسات تتلو علی الولا

رحیقا رقیقا صافیا متلالئا

[...]

مولانا
 

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۲

 

حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا

صدنا عنکم ظباء حسدونا فابینا

و تلاقینا ملاحا فی فناکم خفرات

فتعاشقنا بغنج فسبونا و سبینا

عذل العاذل یوما عن هواکم ناصحیا

[...]

مولانا
 

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۵

 

ابصرت روحی ملیحا زلزلت زلزالها

انعطش روحی فقلت ویح روحی مالها

ذاق من شعشاع خمر العشق روحی جرعه

طار فی جو الهوی و استقلعت اثقالها

صار روحی فی هواه غارقا حتی دری

[...]

مولانا
 

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۶

 

یا خفی الحسن بین الناس یا نور الدجی

انت شمس الحق تخفی بین شعشاع الضحی

کاد رب العرش یخفی حسنه من نفسه

غیره منه علی ذاک الکمال المنتهی

لیتنی یوما اخر میتا فی فیه

[...]

مولانا
 

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۰

 

یا منیر الخد یا روح البقا

یا مجیر البدر فی کبد السما

انت روح الله فی اوصافه

انت کشاف الغطا بحر العطا

تقتل العشاق عدلا کاملا

[...]

مولانا
 

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۴

 

اخی رایت جمالا سبا القلوب سبا

و هل اتیک حدیث جلا العقول جلا

الست من یتمنی الخلود فی طرب

الا انتبه و تیقظ فقد اتاک اتی

یقر عینک بدر و فی جبینته

[...]

مولانا
 

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۵

 

اتاک عید وصال فلا تذق حزنا

و نلت خیر ریاض فنعم ما سکنا

و زال عنک فراق امر من صبر

و محنه فتنتنا و خاب من فتنا

فهز غصن سعود و کل جنا شجر

[...]

مولانا
 

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۶

 

یا من بنا قصر الکمال مشیدا

لا زال سعدا بالسعود مؤیدا

هز القلوب و ردها بصدوده

فغدا دماء العاشقین مبددا

یا ساکنین محال العشق فی قلق

[...]

مولانا
 

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۷

 

ورد البشیر مبشرا ببشاره

احیی الفؤاد عشیه بورودها

فکان ارضا نورت بربیعها

فکان شمسا اشرقت بخدودها

یا طاعنی فی صبوتی و تهتکی

[...]

مولانا
 
 
۱
۶۷
۶۸
۶۹
۷۰
۷۱
۸۹