آن تندیشان ز نازنینی

دلخواه چو طعم دارچینی

آصف جم قدر میرزا طالب‌خان

آنکه ندیده خرد وزیر چنینی

پیش ازین کش سپهر در مدد ملک

بهر وزارت سپرده بود نگینی

چندی ازو بستدش که خلق بدانند

[...]

حیف کاین کهنه‌پوش دیرینی

در خورستش لباس رنگینی

بازم به جنون زد هوس طرح زمینی

کز نام سخن تازه کنم قطعه نگینی

حیرت به دلم ره نگشاید چه خیال است

بوی نگهی برده‌ام از آینه بینی

زین ساز ضعیفی به چه آهنگ خروشم

[...]

به هستی از گداز انفعالم نیست تسکینی

جبین هم‌کاشکی می داشت چون مژگان عرق‌چینی

به تدبیری دگر ممکن مدان جمعیت بالم

براین اجزا مگر شیرازه‌ گردد چنگ شاهینی

چو اشک از ننگ خود داری چسان آیم برون یارب

[...]

صد رنگ نقش بستیم در یاد گل‌جبینی

طاووس‌ کرد ما را تصویر نازنینی

پرواز شوق امروز محمل‌کش تپش نیست

در بیضه‌ام جنون داشت بی‌بال و پرکمینی

وهم برهنه پایی‌ گر دامنت نگیرد

[...]

خوش آن ساعت که بی‌خشم و غضب با ما تو بنشینی

نه در دل عقده‌ای ما را نه برابر و ترا چینی

چه فیض است از بهار لخت دل دانی کنارم را

اگر یک ره پر از گل دیده‌ای دامان گلچینی

نهادم پا به راه عشق تا آید چه در پیشم

[...]

خوشا مستی و عشق نازنینی

نه آئینی نه کیشی و نه دینی

حذر کن ای زبردست از ضعیفان

که دستی هست در هر آستینی

ره ما تیره و هر گام صد چاه

[...]

بی خرد راست رسم و آیینی

کرد مجهول خویش را دینی

دلبری نازکی و شیرینی

کافری زیرکی و خودبینی

میل این مردمان که می بینی

یا بترشی است، یا بشیرینی

خوشا عشق و نیاز نازنینی

نم اشکی و آه آتشینی

لب جوئی و طرف لاله زاری

می لعلی و یار مه جبینی

مگر زاهد از این زهد ریائی

[...]

چنان مستم ز یار نازنینی

که از مستی ندانم کفر و دینی

من آن ساعت بریدم دست از جان

که دل بستم بمهر مه جبینی

سلیمان ار نیم از دولت عشق

[...]

وشاقان صف به صف رومی و چینی

چه گویم من به آیینی که بینی

جلایر چند مغموم و حزینی

به بیت الحزن با غم هم نشینی؟

تفقدها از آن خسرو ببینی

چه غم داری که در کنجی نشینی؟

دل از لقای تو گفتم رسد به تمکینی

سپند بر سر آتش نیافت تسکینی

بریدم از همه یاران و نیست ای غم عشق

گریزم از تو که از دوستان دیرینی

مرا که صبح به مهرت ز شام تیره تر است

[...]

مرنج زاهد اگر نیست گفتمت دینی

بمال چشمی و بنگر هزار چندینی

چه جای باده تلخ است بی لب تو مرا

به کام می نرود هرگز آب شیرینی

نشاط بستر راحت به خواب خواهددید

[...]

چه گویم با تو من زان سخت کینی

الهی روز بد هرگز نبینی

چه حظ زشاهد و شمع و شراب و شیرینی

ببزم غیر شب ار ماه خویشتن بینی

چو مجمرش شده چهره زآتش می غیر

سزد بر آتش اگر همچو عود بنشینی

جلال قیصر و دارا دو جو نمی ارزد

[...]