کزین روی ارژنگ آمد به پیش

وزین روی هیتال با فیل خویش

گرفتش چو آندید شنگاوه ریش

به نیرو کشیدش به نزدیک خویش

ولیکن نبد چاره آمد به پیش

چنین تا به نزدیک آن پاک کیش

طلب کرد بهزاد را پیش خویش

که شه را بگو ای یل پاک کیش

شهنشاه رفتش پذیره به پیش

ببوسید روی یل پاک کیش

یکی آنکه پیش نیاکان خویش

ز پس شرم و سر اندر آرم به پیش

ز شیران یکی شیر آمد به پیش

بر و یال ماننده گاو میش

سپهدار گفتا که از رای خویش

مبادا بگردی بد آری به پیش

ره بیشه هفتم آورد پیش

ابا گرد جمهور فرخنده کیش

کلیمی پر از سیر آورد پیش

فرو ریخت در پیش آن پاک کیش

ز دیوان یکی دیگر آمد به پیش

که خون ریزد از گرد فرخنده کیش

ز ترکان نیارست کس رفت پیش

که بودش بکف چرخ پر تیرکیش

دگرباره بگشاد شه چشم خویش

فرامرز را گفت کای پاک کیش

چه آمد از آن روی گشتاسپ پیش

دلش بود از دست لهراسپ ریش

دلارام گفتا بگردان خویش

که آن زن بما مکر آورد پیش

بشد خیره ارهنگ از آن حرب خویش

همی رزم می کرد و می رفت پیش

این منم یافته مقصود و مراد دل خویش

با حوادث شده بیگانه و با دولت خویش

وین منم دیده و دل کرده پس از چندین سال

روشن و شاد به دیدار ولی‌نعمت خویش

صدر اسلام عمادالدین‌ْ بوبکر که هست

[...]

ای کژدم زلف تو زده بر دل من نیش

وز ضربت آن نیش دل نازک من ریش

آنجا که بود انجمن لشکر خوبان

نام تو بود اول و ناز تو بود پیش

چون من شود آخر به غم عشق ‌گرفتار

[...]

چنان داستانی بگفتم ز پیش

به نام جهاندار پاکیزه کیش

کنون آگهت کردم از کار خویش

تو را بد رسد گر نیایی به پیش