مرا کی از سبوی می گزیر است

که در روز خمارم دستگیر است

به نامه چون نویسم راز دل را

حدیثم شعله و کاغذ حریر است

دل دیوانه ای در بند دارم

[...]

ز موج سبزه زاهد در غدیر است

گمان می برد کاین موج حصیر است

به قید زندگی هرکس اسیر است

ز فکر آب و نانی ناگزیر است

محبت آفتاب و برج شیر است

هوایش هم از این رو گرمسیر است

مثلث شکل سعد کهنه دیر است

مثل هم در جهان ثالث به خیر است

مرا جسرت ز جان فرمان پذیر است

که در زنجیر زلف من اسیر است

سهیل اختر که بس روشن ضمیر است

درین صحرا به طاعت گوشه گیر است

ز هر مرغی که در دامی اسیر است

ز هر ماهی که دور از آبگیر است

که چشم همتم زین سیر سیر است

ترا بخشیده ام این قلعه دیر است

مرد خدا که پیشت، پامال چون حصیر است

ز استادگی است خنجر، ز افتادگی حریر است

ناز و نعیم فردوس، هستند تشنه او

آن بینوا که دائم، از نان خشک سیر است

شاهان ز تیغ آهش، بیچاره اند و عاجز

[...]

نه همین صبح از غمم پیر است

بهر من شام نیز دلگیر است

ناله من، ز ناتوانی ها

بی صداتر از آب تصویر است

مرو از ره به مهربانی خصم

[...]

نه شوق منصب هندم، نه ذوق جاگیر است

که سیر چهره سبزان هزار کشمیر است

بهند سایه دیوار خویش خرم و شاد

نشسته شاه جهانم، غمم جهانگیر است

اگر قلمرو هستی شود پر از دشمن

[...]

دل هجران زده از سیر گلستان سیر است

دور از او موج هوابر سر ما شمشیر است

نزند ال و پرش در دم حیرت رنگم

این خزان جلوه، تذرو چمن تصویر است

نالهٔ العطش آمد ز نگاهش چون شمع

[...]

اگر چه آب و خاکش دلپذیر است

همیشه این مکان جنت نظیر است

این تیغ که شیر فلکش نخجیر است

شمشیر وکیل آن شه کشورگیر است

پیوسته کلید فتح دارد در مشت

آن دست که بر قبضهٔ این شمشیر است

نفس را تا اثر در دام اسیر است

نوای عجز نالی دلپذیر است

کلکم به سخنوران امیر است

یک غاشیه کش مرا، جریر است

چشم کور گدا نمک گیر است

چشم صاحب بصیرتان سیر است

قرارگاه جهان بر مدار تقدیر است

عجب زخواجه که درگیر و دار تدبیر است

اگر بلطف بخوانند کبک صیاد است

و گر بقهر برانند باز نخجیر است

نه لطف خاصه ی طاعت نه خشم لازم جرم

[...]

از آن دریا که غواصش ضمیر است

در آن ایوان که از فکرش سریر است